Ayuda
Ir al contenido

Dialnet


Resumen de Paradojas de las prácticas productivas artísticas alternativas en el paradigma del arte contemporáneo

Luis Mayo Vega

  • español

    Las nuevas prácticas artísticas alternativas que cuestionan el mercado artístico y las políticas culturales actuales se enfrentan a contradicciones porque el paradigma moderno conserva agentes con capital simbólico cuando el paradigma contemporáneo del arte posmoderno se desgasta; verbigracia, las galerías garaje son moda y no alternativa económica. Cada componente del sistema productivo del arte (entendido como un proceso comunicativo) contiene paradojas: 1. Artistas rebeldes integrados en la paradoja permisiva de las instituciones culturales; 2. Contenidos fringe artistificados  enmarcados en una estética exótica global neocolonial; 3. Mercado secundario artístico –subastas- con mayor capital simbólico y económico que el mercado primario –galerías de arte-, lo que provoca estrategias de mercado elitistas y ofelimitadas entre sus artistas estrellas; 4. Públicos deambulantes se empoderan haciendo cola ante el museo contemporáneo y cuestionan la definición de arte como bien de mérito. El flamante Studio RFG de Madrid es nuestro caso de estudio.

  • euskara

    “Monokultura artistikoa” zalantzan jartzen duten praktika artistiko alternatibo berriek (AusArt 2023) kontraesanak dituzte, paradigma modernoak kapital sinbolikoa duten agenteak gordetzen dituelako (Bourdieu [1979] 1988), arte postmodernoaren paradigma garaikidea (Jameson [2012] 2016) higatzen den bitartean. kanpora ; Adibidez, garaje galeriak (Resch [2015] 2018) modan daude eta ez dira alternatiba merkea. Artearen sistema produktiboaren osagai bakoitzak -komunikazio prozesu gisa ulertuta (Heinich [2001] 2002)- paradoxak ditu:

    1, paradoxa permisiboan txertatutako artista errebeldeak (Heinich [2014] 2017);

    2, eduki marginal artisticizatuak (Perniola [2015] 2016) estetika exotiko global neokolonialean;

    3, merkatu primarioa baino kapital sinboliko eta ekonomiko handiagoa duten bigarren merkatuko artistek –enkanteak– ​​–galeriak–, (Thorton [2008] 2010) merkatu estrategia elitista eta mugatuak (Moles [1971] 1990) probokatzen dituzte izarren artean;

    4, publiko ibiltariak (Rodríguez Eguizábal 2001)- ilaran jarriz eta artearen meritu-ondasun gisa definizioa zalantzan jarriz ahalduntzen da.

    RFG Study (Madril, 2023) da gure kasuaren azterketa (Díaz-Guardiola 2022).

  • English

    The new alternative artistic practices that question the art market and current cultural policies face contradictions because the modern paradigm preserves agents with symbolic capital when the contemporary paradigm of postmodern art wears out; For example, garage galleries are fashionable and not an economic alternative. Each component of the productive system of art (understood as a communicative process) contains paradoxes: 1. rebellious artists embedded in the permissive paradox of cultural institutions; 2. artistic fringe content framed in a neocolonial global exotic aesthetic; 3. Artistic secondary market –auctions- with greater symbolic and economic capital than the primary market –art galleries-, which causes elitist and ofelimited market strategies among its star artists; 4. Itinerant publics are empowered by queuing up in front of the contemporary museum and question the definition of art as a merit goods. The brand new Studio RFG in Madrid is our case study.


Fundación Dialnet

Dialnet Plus

  • Más información sobre Dialnet Plus