Este artigo ten como finalidade facer unha avaliación crítica da obra literaria de Lupe Gómez Arto, unha vez que en 2005 se cumpren 10 anos desde a publicación do seu primeiro e impactante poemario, agora reeditado. Arguméntase que o feito diferencial desta obra se atopa nunha autopoiseis caracterizada por unha orixinal mestizaxe de elementos feministas, surrealistas, libertarios, existencialistas e autobiográficos a partir dos leitmotives do corpo, da puta, da vaca e do berro. Rexéitanse as críticas dirixidas á presunta simplicidade e repetitividade do seu discurso poético que, sobre todo desde O útero dos cabalos, vive un momento de afondamento importante. A pesar da súa forte idiosincrasia, coidamos que a obra está a desenvolver unha mensaxe definitivamente universal e tamén renovadora tanto respecto dos paraugas nacional e patriarcal galegos como incluso tocante ao canon estético-literario.
© 2001-2025 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados