Dar o sangue: a lóxica do doar-non doar sangue na Comunidade Autónoma de Galicia (1993-1997)

• Autores: David Casado Neira
• Directores de la Tesis: Marcial Gondar Portasany (dir. tes.)
• Lectura: En la Universidade de Santiago de Compostela ( España ) en 2001
• Idioma: español
• Tribunal Calificador de la Tesis: Jesús Azcona Mauleon (presid.), Julio Cabrera Varela (secret.), Emilio González Fernández (voc.), Rosario Otegui Pascual (voc.), Ander Gurrutxaga Abad (voc.)
• Materias:
  • Ciencias médicas
    • Salud publica
  • Antropología
    • Etnografía y etnología
      • Intercambio
  • Sociología
    • Sociología experimental
      • Métodos de investigación social
    • Sociología del trabajo
      • Sociología médica
• Enlaces
  • Tesis en acceso abierto en: MINERVA
• Resumen
  • español

    Partiendo de la investigación de un caso concreto de la situación de la donación de sangre (La comunidad autónoma de Galicia) se presenta un estudio estructural, de mayor alcance, de las condiciones sociales de producción de los procesos de donar a no donar sangre y del papel jugado por el sistema biomédico. Para ello se recurre: al análisis de las prácticas y discursos sobre la donación, la extracción y la transfusión sanguineas, como alternativa a las explicaciones individualizantes y folclorizantes.

  • galego

    Partindo da investigación da doazón de sangre en Galicia abórdase as condiciones sociais de produción dos procesos de doar e no doar sangre. Doar non é un estado absoluto consecuencia dunha decisión unívoca, senón que responde a unha dinámica de transita entre diferentes posibilidades. As tres obrigas que implica a teoría clásica do don (dar, recibir e devolver) están presentes na moderna doazón de sangre (altruísta, universal e anónima), pero neste caso adquire unhas características que, se ben non nos permite considerar esta doazón coma unha forma convencional de don, tampouco é posible obviar a súa vixencia. Como alternativa aos enfoques psicologizantes e culturizantes, a teoría das castátrofes ofrece unha vía de comprensión das decisiones do doar/non doar na súa complexidade. En base á análise de datos de doazón, entrevistas e campañas de captación identifícase tres bases sob as lóxicas da doazón: a confianza no sistema biomédico e a súas resistencias, as formas de reciprocidade (focalizada vs. difusa), e a encarnación da experiencia do sangre coma fluído. Na doazón de sangue a dualidade cartesiana corpo-alma é persistente, así como a concepción do corpo como máquina, e máis a teoría galénica dos humores. A encarnación é consecuencia dun proceso moderno de civilización con tensións. O altruísmo concíbese coma un fenómeno fisiolóxico a través dunha asimilación entre a moralidade e a dispoñibilidade extractiva. Na doazón de sangue o altruísmo como xustificación moral está encarnado. A doazón de sangue constitúe unha práctica de biopoder que permite e limita á vez a doazón.