Contribuciones en osteonecrosis maxilar secundaria al consumo de antiresortivos: prevención y biomarcadores

• Autores: Alejandro Ismael Lorenzo Pouso
• Directores de la Tesis: Abel García García (dir. tes.)
• Lectura: En la Universidade de Santiago de Compostela ( España ) en 2024
• Idioma: español
• Programa de doctorado: Programa de Doctorado en Ciencias Odontológicas por la Universidad de Santiago de Compostela
• Enlaces
  • Tesis en acceso abierto en: MINERVA
• Resumen

  • Introdución e obxectivos: De acordo coa definición de consenso proposta pola American Association of Oral and Maxillofacial Surgeons (AAOMS), considérase que un paciente ten osteonecrose dos maxilares asociada a fármacos (ONM) se está a recibir ou recibiu tratamento con medicamentos antiresortivos ou antiangiogénicos, presenta óso exposto ou fistulación intraoral ou extraoral na rexión maxilofacial que se comunica co óso, e persiste por máis de 8 semanas, sen antecedentes de radioterapia orofacial ou evidencias de enfermidade metastásica maxilar. Aínda non se chegou a un consenso sobre diversos temas en relación con esta patoloxía, especialmente en termos de prevención. Neste sentido, dous dos pilares preventivos para esta patoloxía pasan polo coñecemento exhaustivo dos seus factores de risco e a identificación de biomarcadores de utilidade con valor predictivo ou pronóstico.