O presente estudo aborda as figuras do vencido nas obras de María Zambrano e Rafael Dieste como enclave privilexiado onde nace un novo concepto de razón. A investigación artéllase en tres capítulos nos que se analizan aspectos como as coordenadas culturais e políticas da II República na obra de ambos dous autores. A contorna da revista Hora de España ou o servizo activo nas Misións pedagóxicas son algunhas das achegas. Por outra banda, o concepto de pobo será estudado como conca pola que discorren as imaxes do vencido. Traballamos asemade obras de xuventude por seren xermolos e alicerces dos protagonistas do vencido. Facendo fincapé nas figuras femininas, as vencidas, as protagonistas máis salientables nas súas producións. En definitiva, a razón que subxace nas obras dos autores exiliados pertence a suxeitos reiteradamente esquecidos e silenciados na historia. Con eles recóllese a voz dun novo discurso a través do dicir poético.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados