Ayuda
Ir al contenido

Dialnet


Misticismo, ironía e humor na obra de Søren Kierkegaard

  • Autores: Alipio Santiago Dacosta
  • Directores de la Tesis: Oscar Parcero Oubiña (dir. tes.)
  • Lectura: En la Universidade de Santiago de Compostela ( España ) en 2023
  • Idioma: gallego
  • Número de páginas: 282
  • Tribunal Calificador de la Tesis: Patricia Carina Dip (presid.), Martín González Fernández (secret.), Nuno Ferro (voc.)
  • Programa de doctorado: Programa de Doctorado en Filosofía por la Universidad de Santiago de Compostela
  • Materias:
  • Enlaces
    • Tesis en acceso abierto en: MINERVA
  • Resumen
    • español

      En este trabajo intentaremos justificar la posibilidad de una interpretación religiosa de la producción kierkegaardiana, que sea a la vez compatible con el dominio de la ironía sobre la producción. Para esto, será necesario mostrar que la ironía y la comunicación indirecta podrían funcionar precisamente como medios para la edificación religiosa, especificando una comprensión acerca del significado de la negatividad infinita de la ironía. Un estudio de las críticas de Kierkegaard al misticismo, o más particularmente, a la idea de que sería posible una relación inmediata entre el individuo y Dios, servirá para aclarar, mediante el contraste, la especificidad de la propia concepción kierkegaardiana acerca de la relación entre el individuo, Dios y el prójimo, también con el propósito de considerar hasta qué punto resultaría posible hablar de una mística específicamente kierkegaardiana. Como paso previo, acotaremos el sentido que en este trabajo se le atribuirá al término ‘místico/a’, y resumidamente, daremos cuenta de los debates originados a partir de la recepción del misticismo del Grunt, por parte de la filosofía alemana del siglo XIX.

      Mostraremos como el pensamiento de Kierkegaard se configuró, en parte, no solo por contraposición al misticismo, sino también a partir de la apropiación de algunas expresiones tomadas de la literatura mística, como por ejemplo la de ‘morir (at afdøe) al mundo’, introduciendo modificaciones en el significado de dichas expresiones, para adaptarlo a los propósitos de su propio discurso. Apelando a las aportaciones de distintos autores, observaremos como la irreductible presencia de una dimensión estética en la producción kierkegaardiana, se podría interpretar, o bien a partir de un propósito religioso, o bien como un fenómeno que no es incompatible con una interpretación religiosa de la producción. Estudiaremos las relaciones entre la cuestión del silencio de Abraham y la noción de ‘morir al mundo’, y por último intentaremos concretar cómo se podría llevar a cabo lo que nosotros denominaremos como una mística kierkegaardiana, a partir de varios ejemplos tomados de los propios textos de Kierkegaard.

    • English

      Neste traballo intentaremos xustificar a posibilidade dunha interpretación relixiosa da produción kierkegaardiana, que sexa á vez compatible co dominio da ironía sobre a produción. Para isto será necesario mostrar que a ironía e a comunicación indirecta poderían funcionar precisamente como medios para a edificación relixiosa, especificando unha comprensión acerca do significado da negatividade infinita da ironía. Un estudo das críticas de Kierkegaard ó misticismo, ou máis particularmente, á idea de que sería posible unha relación inmediata entre o individuo e Deus, servirá para aclarar, mediante o contraste, a especificidade da propia concepción kierkegaardiana acerca da relación entre o individuo, Deus e o próximo, tamén co propósito de considerar ata que punto resultaría posible falar dunha mística especificamente kierkegaardiana. Como paso previo, acoutaremos o sentido que neste traballo se lle atribuirá ó termo ‘místico/a’, e resumidamente, daremos conta dos debates orixinados a partir da recepción do misticismo do Grunt, por parte da filosofía alemá do século XIX. Mostraremos como o pensamento de Kierkegaard se configurou, en parte, non só por contraposición ó misticismo, senón tamén a partir da apropiación dalgunhas expresións tomadas da literatura mística, como por exemplo a de ‘morrer (at afdøe) ó mundo’, introducindo modificacións no significado de ditas expresións, para adaptalo ós propósitos do seu propio discurso. Apelando ás achegas de distintos autores, observaremos como a irredutible presenza dunha dimensión estética na produción kierkegaardiana, podería interpretarse, ou ben a partir dun propósito relixioso, ou ben como un fenómeno que non é incompatible cunha interpretación relixiosa da produción. Estudaremos as relacións entre a cuestión do silencio de Abraham e a noción de ‘morrer ó mundo’, e por último intentaremos concretar como podería levarse a cabo o que nós denominaremos como unha mística kierkegaardiana, a partir de varios exemplos tomados dos propios textos de Kierkegaard

    • English

      In this work we will try to justify the possibility of a religious interpretation of the Kierkegaardian production, which is at the same time compatible with the dominance of the irony over the production. For this, it will be necessary to show that the irony and the indirect communication, could function precisely as means for the religious edification, specifying a comprehension about the meaning of the infinite negativity of irony. A study of Kierkegaard's criticisms on mysticism, or more particularly, on the idea that an immediate relationship between the individual and God would be possible, will serve to clarify, through the contrast, the specificity of Kierkegaard's own conception of the relationship between the individual, God and the neighbour, also with the purpose of considering to what extent it would be possible to talk about a specifically Kierkegaardian mysticism. As a preliminary step, we will delimit the meaning that will be attributed, in this work, to the term 'mystic', and briefly we will give an account of the debates originated from the reception of the mysticism of the Grunt, by the German Philosophy of the Nineteenth Century. We will show how Kierkegaard's thought was configured, in part, not only by opposition to mysticism, but also from the appropriation of some expressions taken from the mystical literature, such as 'to die (at afdøe) to the world', introducing modifications in the meaning of that expressions, to adapt it to the purposes of his own discourse. Appealing to the contributions of different authors, we will observe how the irreducible presence of an aesthetic dimension in the Kierkegaardian production could be interpreted, either from a religious purpose, or as a phenomenon that is not incompatible with a religious interpretation of the production. We will study the relationships between the problem of Abraham's silence and the notion of 'dying to the world', and finally we will try to specify how it could be carried out, what we will call a Kierkegaardian mysticism, on the base of various examples taken from Kierkegaard’s texts.


Fundación Dialnet

Dialnet Plus

  • Más información sobre Dialnet Plus

Opciones de compartir

Opciones de entorno