A fenomenoloxía do don na lírica románica das primeiras xeracións

• Autores: Xosé Xabier Ron Fernández
• Directores de la Tesis: Mercedes Brea López (dir. tes.)
• Lectura: En la Universidade de Santiago de Compostela ( España ) en 2016
• Idioma: gallego
• Tribunal Calificador de la Tesis: Pilar Lorenzo Gradín (presid.), José António Souto Cabo (secret.), Isabel de Riquer (voc.), Eduardo Pardo de Guevara y Valdés (voc.), António Resende de Oliveira (voc.)
• Materias:
  • Historia
    • Historia por épocas
      • Historia medieval
    • Ciencias auxiliares de la historia
      • Filología
  • Ciencias de las artes y las letras
    • Teoría análisis y critica literarias
      • Análisis literario
      • Vocabulario literario
• Texto completo no disponible (Saber más ...)
• Dialnet Métricas: 4 Citas
• Resumen

  • Como explicaremos con fondura ao longo desta tese, a fenomenoloxía do don é, tal como definía o antropólogo e sociólogo Mauss (1923-1924), un fenómeno social total, xa que na súa existencia conviven insitucións de todo tipo, relixiosas, xurídicas, morais, políticas, familiares, económicas (reciprocidade e redistribución) e estéticas. Estudaremos a funcionalidade do don na documentación medieval. As diversas prácticas do don que rexistramos na nosa investigación permiten a reconstrución de parentelas aristocráticas que teñen unha especial incidencia no proceso de inicio e consolidación na lírica galega e portuguesa.

    Describimos e interpretamos como se proxecta a fenomenoloxía da economía do don na lírica das tres escolas citadas prestando especial atención aos procesos intertextuais. Empregando o método intertextual e dialéctico de forma comparada reflictiremos como se producen as coincidencias e que valor teñen as diferenzas con respecto ao motivo temático dos graos do amor e como intervén o don nas tres escolas líricas contempladas o servizo de amor. Unha das conclusións máis relevantes do noso estudo é a importancia que adquire o don como eixo estruturante e tamén como memoria na relación que se dá entre estas parentelas nobiliares e as institucións relixiosas que modulan e modelan un mesmo espazo xeográfico O don actúa como mecanismo relacional desde a propia consideración do acto de trobar coma un don que ofrece o trobador como manifestación dos seus deberes como servidor e que, en tanto que tal, agarda un contradon por parte da dona, quen de recompensar e demostrar reciprocidade e correspondencia co don realizado polo servidor.

    Como demostraremos, é a natureza deste don, esencial na definición do servizo de amor, a que explica moitos dos debates e controversias en que se viron implicados os trobadores das tres líricas. Nesa dialéctica veremos emerxer diferenzas e coincidencias que connotan de forma característica a esencia do trobar das tres líricas. Por exemplo, na lírica dos trobadores non hai espazo para a ensoñación (rêverie) como forma alternativa de percorrer o itinerarium ad dominam.