A besta que hai en min: Suxeito e lingua na posanimalidade de Luz Pichel

• Autores: Rexina Rodríguez Vega
• Localización: Abriu: estudos de textualidade do Brasil, Galicia e Portugal, ISSN 2014-8526, ISSN-e 2014-8534, Nº. 13, 2024 (Ejemplar dedicado a: El poètic i el polític en l'actualitat: conflicte social i dialogismes (Galícia i Portugal)), págs. 17-29
• Idioma: gallego
• Títulos paralelos:
  • The beast within me: subject and language in the postanimality of Luz Pichel
  • La bèstia que hi ha en mi: subjecte i llengua en la postanimalitat de Luz Pichel
• Enlaces
  • Texto completo
• Resumen
  • català

    Identificada des de la literatura castellana com una de les representants del corrent de poesia «neorrural» i des de la literatura gallega com una de les cultivadores del que s’ha anomenat «postruralisme» i que indaga en la desaparició d’un món i una manera de viure relacionada amb la cultura pagesa, el conjunt de l’obra de Luz Pichel funciona, en realitat, com un ariet contra tots dos camps de recepció on s’inscriu, en oferir sentits no previstos d’acord amb un programa d’experimentació que uneix l’inconformisme sociopolític a un qüestionament del llenguatge com a eina de representació del món. En aquest treball ens proposem d’aprofundir en la importància del tractament del trop animal en la poètica de Pichel, ja que en el seu rebuig sistemàtic a la tradicional antropomorfització de l’Altre animal i a l’animalització de l’Altre humà advertim el desig de qüestionar els fonaments de les oposicions jeràrquiques que constitueixen la visió hegemònica del subjecte occidental d’acord amb una pràctica ètica, política i retòrica marcada per la recerca de la utopia.

  • English

    Identified in Castilian literature as one of the representatives of the “neorrural” poetry movement and in Galician literature as one of the practitioners of what has been called “posruralism”, which explores the disappearance of a world and a way of life related to rural culture, Luz Pichel’s body of work actually functions as a battering ram against both reception fields to which it belongs. It offers unforeseen meanings in line with an experimental program that links socio-political non-conformity to a questioning of language as a tool for representing the world. In this study, we aim to delve into the significance of the treatment of the animal trope in Pichel’s poetics. We observe her systematic rejection of the traditional anthropomorphization of the Other animal and the animalization of the human Other, indicating a desire to challenge the foundations of hierarchical oppositions that constitute the hegemonic view of the Western subject according to heterolingualism — the use of multiple languages, often in combination or contrast, within a literary or communicative context.

  • galego

    Identificada desde a literatura castelá como unha das representantes da corrente de poesía «neorrural» e desde a literatura galega como unha das cultivadoras do que se deu en chamar «posruralismo» e que indaga na desaparición dun mundo e un modo de vida relacionado coa cultura campesiña, o conxunto da obra de Luz Pichel funciona, en realidade, como un ariete contra ambos os dous campos de recepción onde se inscribe, ao ofrecer sentidos non previstos de acordo cun programa de experimentación que une o inconformismo sociopolítico a un cuestionamento da linguaxe como ferramenta de representación do mundo. Neste traballo propoñémonos afondar na importancia do tratamento do tropo animal na poética de Pichel, por canto advertimos no seu rexeitamento sistemático á tradicional antropomofización do Outro animal e á animalización do Outro humano, o desexo de poñer en cuestión os fundamentos das oposicións xerárquicas que constitúen a visión hexemónica do suxeito occidental de acordo cunha práctica ética, política e retórica marcada pola busca da utopía.

  • português

    Resumo: Identificada desde a literatura castelá como unha das representantes da corrente de poesía ‘neorrural’  e desde a literatura galega como unha das cultivadoras do que se deu en chamar “posruralismo” e que indaga na desaparición dun mundo e un modo de vida relacionado coa cultura campesiña, o conxunto da obra de Luz Pichel funciona, en realidade, como un ariete contra ambos os dous campos de recepción onde se inscribe, ao ofrecer sentidos non previstos de acordo cun programa de experimentación que une o inconformismo sociopolítico a un cuestionamento da linguaxe como ferramenta de representación do mundo. Neste traballo propoñémonos afondar na importancia do tratamento do tropo animal na poética de Pichel, por canto advertimos no seu rexeitamento sistemático á tradicional antropomofización do Outro animal e á animalización do Outro humano, o desexo de poñer en cuestión os fundamentos das oposicións xerárquicas que constitúen  a visión hexemónica do suxeito occidental de acordo a unha práctica ética, política e retórica marcada pola busca da utopía.