Resumen de Performative Autotopography as Creative Recording: Architectural Essay Films on the Imaginaries of the Uncanny Home

Mert Zafer Kara, Bihter Almaç, Meltem Aksoy

• Türkçe

  Bu araştırma, benliğin ötekiyle etkileşimi boyunca ortaya çıkan ara bir alan olarak ototopografya kavramına ve ototopografik üretimin performatifliğine odaklanır. Mekansal hayallerin görsel ve işitsel formlara büründüğü performatif üretimleri benliğin ve mekanın birbiri içine geçtiği ve birbirini dönüştürdüğü yaratıcı süreçler üzerinden tartışır. Evsel mekana odaklanan çalışma, ardışık üç mimari deneme filmini yapım süreçleri bağlamında tartışır. Filmleri, hem bireysel hem de kolektif olarak çizimler, çekimler ve maket yapımı aracılığıyla evin tekinsiz anlatılarını kurmayı deneyen performatif ototopografik pratikler olarak ele alır. Mimari deneme filmlerinin performatif üretiminin, mekansal anlatının inşasında kaydın çoklu biçimlerini ve öznel karşılaşmaların muhtelif durumlarını birbirine entegre eden bir karaktere sahip olduğunu iddia eder. Bu anlamda ortaya koyduğumuz ara mekansallıklar, mimarilere dönüşen monologların, diyalogların ve polilogların yaratıcı ve hayali çevirilerinin izini sürerek evin tanımlı ve yerleşik sınırlarını bulanıklaştırır.

• English

  This research explores the concept of autotopography as an intermediate space emerging through the interplay of the self with the other and the performativity of autotopographical production. It discusses performative productions in which spatial imaginaries take on visual and auditory forms through creative processes in which self and space intertwine and transform each other. Focusing on the homely spaces, it discusses three subsequential architectural essay films within their context of making. These films are performative autotopographical practices that attempt rather uncanny narratives of the home through drawing, filming, and modelmaking both as collective and individual. We claim that the performative making of architectural essay films interweaves multiple forms of recording and many states of subjective encounter to build a spatial narrative. And, the in-between spatialities that we magnify trace the multitudes of creative and imaginative translations of monologues, dialogues, and polylogues that shapeshift into architectures, blurring the definite and established threshold of the home.