Postmortem esplantatutako bihotzeko gailuen berrerabileraren bideragarritasuna eta horren gaineko iritziak

• Lorenzo Ruiz, Iñigo ^[1]
  1. [1] Universidad del País Vasco/Euskal Herriko Unibertsitatea

     Universidad del País Vasco/Euskal Herriko Unibertsitatea

     Leioa, España

     
• Localización: Osagaiz: osasun-zientzien aldizkaria, ISSN-e 2530-9412, Vol. 8, Nº. 1 (Ekaina), 2024, págs. 39-50
• Idioma: euskera
• Títulos paralelos:
  • Feasibility and opinions of postmortem reuse of explanted cardiac devices
• Enlaces
  • Texto completo
• Resumen
  • English

    Cardiovascular diseases are a major cause of death in low- and middle-income countries, where access to cardiac implantable electronic devices is limited due to high costs. However, in high-income countries, many of these devices are explanted postmortem with significant battery life remaining. In the light of this, the reuse of used cardiac devices has emerged as a viable and safe option.

    This study aimed to assess the feasibility of establishing a national program for donating postmortem cardiac devices to low- and middle-income countries.

    The research involved a comprehensive literature review, opinion surveys conducted among specialists in cardiac electrostimulation therapies, patients with cardiac devices, and patients without access to new devices in a Bolivian hospital. Additionally, two samples of postmortem explanted devices from local funeral homes were analyzed.

    The results indicated positive perspectives on donation in both high- and low-income countries, with a preference for device reuse among patients lacking access to new devices in Bolivia. Specialists in cardiac electrostimulation therapies expressed a strong inclination towards donating explanted devices. Patients with implanted devices also demonstrated a willingness to donate their explanted devices. Furthermore, regular collections of postmortem explanted devices from funeral homes revealed that 50% of the devices could be reused.

    These findings suggest the feasibility of establishing a national program for donating postmortem explanted cardiac devices, which could provide a treatment alternative for many patients in low- and middle-income countries. Nonetheless, further research and the development of standardized protocols are necessary to ensure the safety and effectiveness of this practice.

  • euskara

    Gaixotasun kardiobaskularrak heriotza-kausa nagusia dira diru-sarrera baxuko eta ertaineko herrialdeetan. Herrialde horietan, bihotzeko gailuetarako (adibidez, taupada-markagailuak) sarbidea mugatuta dago, haien kostu handia dela eta. Errenta altuko herrialdeetan, gailuak postmortem esplantatu ohi dira, oraindik urteak funtzionatzeko bateria dutelarik. Egoera hori ikusita, erabilitako bihotzeko gailuak berrerabiltzea aukera bideragarri eta seguru gisa aurkeztu da azkenaldian.

    Ikerketa honek nazio-mailan postmortem esplantatzen diren gailu elektroniko kardiakoak errenta baxu eta ertaineko herrialdeetara dohaintzan ematearen bideragarritasuna aztertzea izan zuen helburu.

    Horretarako, literatura zientifikoaren berrikuspen bat egin zen. Ondoren, iritzi-inkestak egin zitzaizkien bihotzeko elektroestimulazio-terapietako espezialistei, bihotzeko gailuak zituzten pazienteei eta Boliviako ospitale batean gailu berrietarako sarbiderik ez zuten pazienteei praktika horiei buruz. Azkenik, inguruko ehorztetxeetan postmortem esplantatutako gailuen bi lagin aztertu ziren.

    Literaturaren berrikuspenaren emaitzek perspektiba positiboak islatu zituzten dohaintza egiteari dagokionez errenta altuko eta baxuko herrialdeetan. Bolivian egindako ikerketan, gailu berrietarako sarbiderik ez zuten pazienteetan gailuak berrerabiltzearen aldeko jarrera ikusi zen. Bihotzeko elektroestimulazio-terapietako espezialisten gehiengoak esplantatutako gailuak dohaintzan ematearen aldeko lehentasun handia erakutsi eta berrerabilera alternatiba seguru eta etikotzat hartu zuen. Gailuak inplantatuta zituzten pazienteek ere dohaintza egiteko borondate handia erakutsi zuten, gailu berrietarako sarbiderik ez dutenei laguntzeko. Gainera, 6 hilabeterik behin ehorztetxeetan gailuen bilketa estandarizatu bat aplikatuz, postmortem esplantatzen diren gailuen % 50 berrerabil zitekeela aurkitu zen.

    Ondorioz, nazio-mailan postmortem esplantatutako bihotzeko gailuen dohaintza-programa bat sortzea bideragarria izan daiteke errenta baxuko eta ertaineko herrialdeetako paziente askori tratamendu-alternatiba bat eskaintzeko, nahiz eta praktika horren segurtasuna eta eraginkortasuna bermatzeko protokolo estandarizatuen ikerketa eta garapen gehiago behar diren.