Santiago de Compostela, España
Como ensaísta e crítico literario, como creador e viaxeiro, Francisco Fernández del Riego puxo a paisaxe no centro da súa obra, trazando unha continuidade entre a xeración Nós e a dos 50 á que el pertenceu, e que ocupou un lugar sobranceiro no ensaísmo sobre a paisaxe en Galicia. A carón de ensaios de compañeiros de xeración como “Abrente e solpor da paisaxe”, de Celestino Fernández de la Vega, Del Riego legounos en “Panorámica da nosa paisaxe literaria”, asinado como Salvador Lorenzana (1955), unha visión transversal da literatura galega desde a perspectiva específica do tratamento da paisaxe. Neste achegamento é axiña perceptible un nesgo cara á sensorialidade que transcende o visual e unha atención moi especial cara ao elemento animal na paisaxe. En coherencia con esta perspectiva crítica, na propia produción literaria, como en O cego de Pumardedón, Del Riego opta, nunha novela na que a recreación da contorna e do espazo resulta central, por un protagonista cego, para así pór o foco sobre os outros sentidos. De xeito transversal ás súas diversas facetas é posible identificar un modo persoal e moi específico de achegamento ao territorio e á paisaxe que nos propoñemos explorar nas seguintes páxinas.
As an essayist and literary critic, artist and traveler, Francisco Fernández del Riego put landscape at the centre of his work, thereby tracing a continuity between the “Nós” Generation and the Generation of 1950 to which he belonged, and which occupied a prominent place in essays on the landscape in Galicia. In addition to essays by colleagues from the same generation, such as “Abrente e solpor da paisaxe”, by Celestino Fernández de la Vega, Del Riego contributed “Panorámica da nosa paisaxe literaria” (1955), under the pseudonym of Salvador Lorenzana: a cross-sectional view of Galician literature from the specific perspective of the depiction of the landscape. A bias towards sensoriality that transcends the visual and a considerable focus on animal elements in the landscape is quickly perceptible in this approach. In line with this critical perspective and in the literary production itself, as in O cego de Pumardedón, Del Riego opts for a blind protagonist in a novel in which the recreation of the environment and space is central in order to focus on the other senses. Transversal in terms of its various facets, it is possible to identify his personal and very specific way of approaching the territory and the landscape that will be studied in this article.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados