Arrotz eta aldi berean lekukotz

• Autores: Imanol Esperesate Azpiazu
• Localización: II. Ikergazte nazioarteko ikerketa euskaraz: Kongresuko artikulu-bilduma. / Iñaki Alegría Loinaz (ed. lit.), Ainhoa Latatu (ed. lit.), Miren Josu Omaetxebarria Ibarra (ed. lit.), Patxi Salaberri Muñoa (ed. lit.), Vol. 5, Tomo 5, 2017 (Ingenieritza eta Arkitektura), ISBN 978-84-8438-632-2, págs. 165-172
• Idioma: español
• Texto completo no disponible (Saber más ...)
• Resumen
  • euskara

    Esku-hartze, mugimendu, lekualdaketa orok lurzoruan bere arrastoa uzteaz gain, lurraldearekiko ikuspegia aldatzea dakar. Ikuspegi aldaketa horretan datza paisaiaren sorrerak. Hain zuzen ere, elementu distiratsu eta arrotzak egote hutsarekin inguratzen duen paisaia etengabea kokatzen eta eraikitzen du. Arrotza beste lurzoru batean erbesteratzen den elementua da, lurreratu berria den lurraren lekuko garbia. Arrotzak ezinbestean paisaiaren lekukotzan parte hartzen du, are gehiago, lekuko izaera bere baitan darama, paisaia eratzeko sugarra daraman bezalaxe. Arkitekturaren eta artearen ertzak bustitzen dituen muga lausoan, artea, bere arrotz izaeraz baliatuz, galeraz mintzo zaigu, hots, inguratzen gaituen paisaiaz jabearazten gaitu.

  • English

    Any intervention, movement, removal as well as leaving a trace on the land, changes the way we look at the territory. The landscapes’ creation consists of changing of the point of view. In fact, the bright and strange element which rests on the land, places and creates the surrounding infinite landscape. The stranger is an element which banishes to another land, a clear witness of the land which has been landed. The stranger inevitably gives the evidence of the landscape, what is more, the stranger is a witness too and a flame to create the landscape. In the blurred border between both Architecture and Art edges, the art, making the most of its stranger nature, talks about the absence, it makes us understand the landscape that surrounds us.