As conexións italiana e catalá na arquitectura galega de fin de século: a recepción de Aldo Rossi (1973-1997)

• Rodríguez-Caramés, Santiago ^[1]
  1. [1] Universidade de Santiago de Compostela

     Universidade de Santiago de Compostela

     Santiago de Compostela, España

     
• Localización: Quintana: revista de estudios do Departamento de Historia da Arte, ISSN-e 1579-7414, Nº. 22, 2023
• Idioma: gallego
• Títulos paralelos:
  • The italian and catalan connections in galician architecture at the end of the century: Reception of Aldo Rossi (1973-1997)
  • Les connexions italiennes et catalanes dans l'architecture galicienne à la fin du siècle: la réception d'Aldo Rossi (1973-1997)
  • Las conexiones italiana y catalana en la arquitectura gallega de fin de siglo: la recepción de Aldo Rossi (1973-1997)
  • As conexões italiana e catalã na arquitetura galega no final do século: a recepção de Aldo Rossi (1973-1997)
  • Les connexions italiana i catalana a l'arquitetura gallega de final de segle: la recepció d'Aldo Rossi (1973-1997)
  • I legami italiani e catalani nell'architettura galiziana alla fine del secolo: la ricezione di Aldo Rossi (1973-1997)
• Enlaces
  • Texto completo
• Resumen
  • English

    In the early 70s, the peripheral position of Galician architecture started to change thanks to two factors: 1) the creation of COAG and ETSAC, and 2) the emergence of new generations of young architects that yearned for freedom in late Francoist Spain. The connections that developed between Galician architects –mainly those who had studied in Barcelona– and the Catalan and Italian schools were essential in the consolidation of this process. Tarragó, Martí, and Rossi played a major role in the renovation of Galician architecture. Throughout the 70s, they organized exhibitions, seminars, and conferences that reinforced these connections and made them live on in subsequent decades. Events like the SIAC in 1976 have proven to be essential milestones in the historical development of recent Galician architecture and emerge as significant landmarks when a critical and historiographical gaze is cast on this time period. The connections with these schools resulted in 1) the possibility to access a critical theoretical corpus on architecture, urbanism, and territory, and 2) a new status for many Galician architects who would become well-respected abroad. Furthermore, this influence is also visible in the actual constructions these architects built, of which several examples will be analysed.

  • galego

    A comezos dos anos setenta, a situación da arquitectura galega habería mudar: créanse o Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia e mais a Escola Técnica Superior de Arquitectura da Coruña, ao tempo que se van incorporando unhas renovadoras xeracións de arquitectos formadas á calor dos devezos de liberdade da España tardofranquista. Neste proceso serán fundamentais as ligazóns que estabelecerán os arquitectos galegos —fundamentalmente aqueles que estudaran en Barcelona— coas experiencias catalá e italiana. Figuras como Salvador Tarragó, Carlos Martí ou Aldo Rossi serán fundamentais na renovación profesional e disciplinar da arquitectura galega xa nos anos setenta a través de exposicións, seminarios ou congresos que fortalecerán estes vínculos ao longo das seguintes décadas. Experiencias como o Seminario Internacional de Arquitectura de Compostela (1976) veñen sendo sinaladas, ademais, como fitos fundacionais da conxuntura arquitectónica galega recente e acumulan un amplo ronsel de sorte historiográfica e crítica ao se analizar este período. Estas conexións darán lugar, por unha banda, á recepción de todo un corpus teórico sobre arquitectura, urbanismo e territorio, chave na posta en dúbida da arquitectura moderna, e, por outra banda, porán moitos arquitectos galegos nunha posición privilexiada na crítica estatal e internacional. Esta pegada italo-catalá abranguerá, así mesmo, a propia obra construída ou proxectada, podendo rastrexarmos algúns exemplos.