Ayuda
Ir al contenido

Dialnet


Adenopatía de larga evolución. A propósito de un caso

    1. [1] Hospital Universitario de Navarra
    2. [2] Hospital Pediátrico Pereira Rossell. Uruguay
  • Localización: Boletín de la Sociedad Vasco-Navarra de pediatría = Euskal Herriko Pediatria Elkartearen aldizkaria, ISSN 0037-8658, Nº. 124 (Diciembre), 2023, págs. 78-80
  • Idioma: español
  • Títulos paralelos:
    • Eboluzio kronikodun adenopatia. Kasu baten harira
  • Enlaces
  • Resumen
    • español

      Las adenopatías son un motivo de consulta muy frecuente en pediatría. La mayoría se deben a procesos benignos y autolimitados, aunque es importante estar atentos a los elementos de alarma (consistencia dura, adhesión a planos profundos, asociar síntomas constitucionales, ausencia de respuesta a antibioterapia…) que nos puedan indicar enfermedades de mayor gravedad y, por tanto, requieran ampliar estudio. Las adenopatías de curso subagudo/crónico suelen ser secundarias a infecciones por virus (VEB, CMV), micobacterias atípicas o enfermedad por arañazo de gato. No obstante, podrían corresponder a adenomegalias de etiología tumoral, siendo los linfomas la causa más frecuente en edad pediátrica de tumoración maligna en cabeza y cuello. Las pruebas complementarias a solicitar dependerán de la sospecha diagnóstica, la leucocitosis junto a elevación de reactantes de fase aguda puede indicar proceso infeccioso bacteriano, las serologías positivas pueden ser diagnósticas para VEB, CMV y Bartonella henselae. Dentro de las pruebas de imagen, la ecografía puede ayudarnos a identificar complicaciones locales o mostrar signos indirectos de malignidad. En ocasiones, para establecer el diagnóstico definitivo, se requieren pruebas invasivas como punción-aspiración con aguja fina (PAAF) o incluso biopsia. A continuación, se revisa el algoritmo diagnóstico a través del caso clínico de un paciente con adenopatía de curso crónico.

    • euskara

      Adenopatiak ohiko kontsulta arrazoia izaten da pediatrian. Gehienetan prozesu onberak izaten diren arren, garrantzitsua da gaixotasun larriagoak adierazi ditzaketen alarma zeinuak ezagutzea (kontsistentzia gogorra, sakoneko planoetara atxikitua egotea, sintoma konstituzionalak azaltzea, antibiotikoari erantzun eza…) eta diagnostikora heltzeko beharrezkoak diren froga osagarriak egitea. Adenopatia subakutu edo kroniko gehienak Epstein-Barr birus (EBB), zitomegalobirus (ZMB), mikobakterio atipiko edo Bartonella Henselaeren infekzioengatik agertzen dira. Hala ere, tumore baten ondorioz ager daitezke eta haurretan linfomak izaten dira buru eta lepoan agertzen diren minbizien erantzule ohikoenak. Susmo diagnostikoaren arabera, froga osagarri desberdinak eskatuko ditugu. Leukozitosiak fase akutuko erreaktanteen igoerarekin batera, prozesu bakteriano bat adieraz dezake. EBB, ZMB edo Bartonella Henselaeren serologia positiboakgaixotasun hauen diagnostikoa baieztatzen du. Ekografiaren bitartez, konplikazio lokalak edota adenopatia gaiztoa dela adierazi dezaketen zeinuak antzeman daitezke. Zenbait kasutan ordea, teknika inbaditzaileak behar izaten dira diagnostikora heltzeko (orratz finarekin egindako puntzio aspirazioa edota biopsia). Jarraian, adenopatia kroniko bat azaldu duen paziente batean jarraitutako diagnostiko algoritmoa azaltzen da.


Fundación Dialnet

Dialnet Plus

  • Más información sobre Dialnet Plus

Opciones de compartir

Opciones de entorno