Ayuda
Ir al contenido

Dialnet


El caso oblicuo de las preposiciones: raíces, constituyentes y concordancia

    1. [1] University of Tromsø
  • Localización: Anuari de Filologia. Estudis de Lingüística, ISSN-e 2014-1408, Nº. 12, 2022 (Ejemplar dedicado a: Anuari de Filologia. Estudis de Lingüística), págs. 59-86
  • Idioma: español
  • Títulos paralelos:
    • Oblique case in prepositions: roots, constituents and agreement
    • El cas oblic de les preposicions: arrels, constituents i concordança
  • Enlaces
  • Resumen
    • español

      Este trabajo propone un análisis configuracional al hecho de que para muchos hablantes preposiciones como según o bajo no puedan asignar caso oblicuo al pronombre y a que en español actual la asignación de caso oblicuo sea imposible con dos pronombres coordinados (*a ti y mí). Se argumenta que en las variedades más restrictivas el pronombre oblicuo materializa un constituyente sintáctico que contiene una capa relacional (SK) junto al SD pronombre. Los casos donde es imposible esta asignación corresponden a estructuras donde el SK y el pronombre no forman un constituyente sintáctico en exclusión del resto de núcleos. La variación a la que está sometida esta combinatoria se explica proponiendo que en las variedades que admiten el caso oblicuo en contextos donde SK y SD no forman un constituyente el caso oblicuo se puede asignar mediante concordancia, que en general exige una relación de especificador-núcleo entre K y el SD. Este resultado sugiere que en español el caso oblicuo ha sufrido un proceso, incompleto en algunas variedades, desde un caso estructural a un caso inherente.

    • català

      Aquest treball proposa una anàlisi configuracional al fet que, per a molts parlants, preposicions com según o bajo no puguin assignar cas oblic al pronom i al fet que en espanyol actual l'assignació de cas oblic sigui impossible amb dos pronoms coordinats (*a ti i mí). S'argumenta que, en les varietats més restrictives, el pronom oblic materialitza un constituent sintàctic que conté una capa relacional (SK) al costat del SD pronom. Els casos en què és impossible aquesta assignació corresponen a estructures on SK i pronom no formen un constituent sintàctic en exclusió de la resta de nuclis. La variació a la qual està sotmesa aquesta combinatòria s'explica proposant que, en les varietats que admeten el cas oblic en contextos on SK i SD no formen un constituent, el cas oblic es pot assignar mitjançant concordança, que en general exigeix una relació d'especificador-nucli entre K i l'SD. Aquest resultat suggereix que en espanyol el cas oblic ha sofert un procés, incomplet en algunes varietats, des d'un cas estructural a un cas inherent.

    • English

      This article proposes a configurational analysis of the fact that for many speakers prepositions such as según 'following' or bajo 'under' cannot assign oblique case to a pronoun, and that in current Spanish the assignment of oblique case is impossible with two coordinated pronouns (*a ti y mí). It is argued that in the most restrictive varieties the oblique pronoun materializes a syntactic constituent that contains a relational layer (KP) together with the DP pronoun. The cases where this assignment is impossible correspond to structures where KP and the pronoun do not form a syntactic constituent to the exclusion of other syntactic heads. The variation which these combinations are subject to is explained by proposing that, in varieties that admit the oblique case in contexts where SK and SD do not form a constituent, oblique case can be assigned through agreement, which in general requires a specifier-head relationship between K and DP. This result suggests that in Spanish oblique case has undergone a change process, incomplete in some varieties, from structural case to inherent case.


Fundación Dialnet

Dialnet Plus

  • Más información sobre Dialnet Plus

Opciones de compartir

Opciones de entorno