Por unha España republicana e democrática. Renovación identitaria e disenso simbólico na Galicia da Segunda República (1931-1936)

• Frieiro Santaya, Javier ^[1]
  1. [1] Graduado en Historia
• Localización: Semata: Ciencias sociais e humanidades, ISSN-e 2255-5978, ISSN 1137-9669, Nº 33, 2021 (Ejemplar dedicado a: O fenómeno das peregrinacións: reflexións e prácticas desde unha perspectiva interdisciplinar), págs. 203-224
• Idioma: gallego
• Títulos paralelos:
  • For a Republican and Democratic Spain. Identity Renewal and Symbolic Dissent in the Second Spanish Republic (1931-1936)
• Enlaces
  • Texto completo
• Resumen
  • English

    This essay attempts at shedding light on the renovation of the Spanish national identity made by the Republicans since they reached power in 1931. We show the replacement of the old, official repertoire of symbols with a new one, which represents and defends republican and democratic values, and the relationships with the republican allies and their reactionary opposition.In spite of the accidental substitution of symbols (short live of the regime, conciliation with the symbols of the Republican allies, or anti-republican opposition by the right and reactionary traditionalists),the Republican national project that they held must not been seen as a failure.In fact, the civic consciousness which had been growing since the last decade of the 19th century. and which contributed to the coming of Spanish democracy in the 1930s, still persisted and grew in spite of the coup d’état in July 1936, the ensuing civil war and the enduring Francoist Dictatorship.

  • galego

    Neste traballo abordarase o proceso de renovación da identidade nacional española que os republicanos se propuxeron acometer dende o seu acceso ó poder en 1931. Concretaremos esta renovación na substitución do vello corpus simbólico oficial por outro capaz de representar e difundir os novos valores, así como as súas relacións cos propios dos aliados do réxime republicano e o dos seus máis reaccionarios opositores. Pese ó carácter accidentado da substitución -brevidade do réxime, necesaria conciliación cos emblemas propios dos aliados do republicanismo ou férrea oposición da dereita antirrepublicana cada vez máis reaccionaria- esta non supuxo o fracaso completo da renovación identitaria. Ao contrario, a conciencia cívica que se viñera xestando desde finais do século XIX e que posibilitara a chegada da democracia a España nos anos trinta, manteríase entón e incluso medraría, a pesar dos intentos de contela por medio dun golpe de Estado, una guerra e unha longa ditadura.