Un botánico no exilio: Faustino Miranda (1905-1964)

• Autores: Francisco Javier Dosil Mancilla, Javier Cremades
• Localización: Ingenium: cadernos de história das ciéncias e das técnicas do Grupo Interdisciplinar de Traballo "R.M. Aller" do Seminario de Estudos Galegos, ISSN 1133-7486, Nº. 6, 1999, págs. 107-123
• Idioma: gallego
• Texto completo no disponible (Saber más ...)
• Resumen
  • galego

    Presentamos unha biografía do botánico Faustino Miranda (Gijón, 1905- México, D.F., 1964). Desenvolveu o seu labor botánico en dous eidos independentes, marcados polo obrigado exilio en México ó final da Guerra Cívil española. No primeiro período (1926-1939) adicouse ó estudio das algas, principalmente do Cantábrico e das Rías galegas, sentando sólidas bases para a elaboración dunha flora mariña do norte do país e para o desenvolvemento dunha escola ficolóxica en España. Xa en México (1939-1964), dirixiu as súas investigacións ó estudio da vexetación terrestre, principalmente do Estado de Chiapas, dende diversas perspectivas: taxonómica, fitoxeográfica, etnobotánica, paleobotánica e divulgativa, compaxinando a investigación coa docencia universitaria e coa participación en varias comisións. Convertiuse nun experto coñecedor da flora mexicana e nun dos impulsores dos estudios botánicos de dito país.

  • English

    A biography of bocanish Faustino Miranda (Gijón, 1905- México, D.F., 1964) is presented. His work can be divided in cwo independencs periods, due to his obligatory exile in México at che end of che spanish civil war (1936-1939). At first (1926- 1939), he scudied seaweeds, principally from Cantabrian and Galician coasts, establishing the bases ro elaborate the marine flora of North-Spain and to develope a Phycological school in this country, which never was created because of subsequent events. In Mexico (1939-1964), he leaded his researchs towards study of the terrestrial vegetation, mainly of Chiapas, from different poincs of view: taxonomical, phycogeographical, etnobotanical, paleobotanical and divulgacive. He combined chis work wich his teaching at the University and che participation in sorne commission