En el último, siglo el arte contemporáneo ha propuesto al crítico nuevos desafíos y dificultades, alejándose del discurso formal y adentrándose casi totalmente en el conceptual. El crítico ha tenido que adaptarse a estas nuevas premisas, pasando a ser no sólo descriptor, sino también adaptándose a criterios que se adhieren a la epistemología de la traducción y a sus complejidades, con amplia intervención de la filosofía del arte. El objetivo de este ensayo será, a través del estudio profundo de la actividad de dos críticos de arte contemporáneos, Lea Vergine y Massimiliano Gioni, profundizar y poner de manifiesto los vínculos entre la práctica de la crítica de arte y la de la traducción, investigar cómo la filosofía del arte se funde con, o se distingue de, la crítica en el arte contemporáneo y cómo, y según qué autoridad social, el crítico se convierte en traductor de conceptos.
A l'últim segle l'art contemporani ha proposat al crític nous desa-fiaments i dificultats, allunyant-se del discurs formal i endinsant-se gairebé totalment en el conceptual. El crític ha hagut d'adaptar-se a aquestes noves premisses, passant a ser no només descriptor, sinó també adaptant-se a criteris que s'adhereixen a l'epistemologia de la traducció i a les seves complexitats, amb una àmplia intervenció de la filosofia de l'art. L'objectiu d'aquest assaig serà, mitjançant l'estudi profund de l'activitat de dos crítics d'art contemporanis, Lea Vergine i Massimiliano Gioni, aprofundir i posar de manifest els vincles entre la pràctica de la crítica d'art i la traducció, investigar com la filosofia de l'art es fon amb, o es distingeix de, la crítica a l'art contemporani i com, i segons quina autoritat social, el crític esdevé traductor de conceptes.
In the last century, contemporary art has proposed new challenges and difficulties to the critic, moving away from the formal discour-se and entering almost entirely into the conceptual one. The critic had to adapt to these new premises, becoming no longer just a descriptor, but adapting to criteria that adhere to the epistemo-logy of translation and its complexities, with extensive intervene-tion from the philosophy of art. The aim of this essay will be to deepen and reveal, through the in-depth study of the activity of two contemporary art critics, Lea Vergine and Massimiliano Gioni, the links between the practices of art criticism and those of translation, to investigate how the philosophy of art merges with or distinguishes itself from criticism in contemporary art and according to which social authority the critic becomes a translator of concepts.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados