Zelulosa biopolimeroaren propietate molekularrak argiratzen

• Usabiaga, Imanol ^[1] ; Parra, Maider ^[1] ; Insausti, Aran ^[1] ; Camiruaga, Ander ^[1] ; Veloso, Antonio ^[1] ; Fernández, José Andrés ^[1]
  1. [1] Universidad del País Vasco/Euskal Herriko Unibertsitatea

     Universidad del País Vasco/Euskal Herriko Unibertsitatea

     Leioa, España

     
• Localización: Ekaia: Euskal Herriko Unibertsitateko zientzi eta teknologi aldizkaria, ISSN 0214-9001, Nº. 40, 2021, págs. 259-271
• Idioma: euskera
• Títulos paralelos:
  • Unraveling the molecular properties of the cellulose biopolymer
• Enlaces
  • Texto completo
• Resumen
  • euskara

    Zelulosa munduko biopolimerorik ugariena da, eta egiturak sortzeko erabiltzen du naturak. Ikerketa honetan, polimero honi buruzko ezagutza zabaltzeko zenbait kalkulu eta esperimentu proposatu dira. Propietate makroskopikoak propietate molekular eta molekula-arteko askoren nahasketaren ondorioa dira: horiek isolatzea eta gure mesederako erabiltzea da helburua. Laser-espektroskopia erabiliz, glukosa monomeroaren eta konplexuen ikerketa egin da, hauek gas eran izoztuta eta isolatuta daudelarik. Hemendik lortutako informazioa emaitza konputazionalekin zuzenean alderatu daitekeenez, kalkulu-metodorik egokiena aukeratu da. Azkenik, metodo teoriko honen bidez, zelulosaren kateak eta haien arteko elkarrekintzak argitu dira. Ikerketa honen bidez zenbait ezaugarri ikusi dira, haien artean b-glukosaren egitura zapalak hidrogeno lotura gehiago eta eraginkorragoak sortzeko duen gaitasuna duela.

  • English

    Cellulose is the most abundant biopolymer in the world and nature uses it to create structures. In this study, various calculations and experiments have been proposed to expand knowledge about this polymer. A study of glucose monomer and complexes was performed by using laser spectroscopy, which is able to froze and isolate them in form of gas. Since the obtained information can be directly compared with the computational results, the most appropriate calculation method has been chosen. Finally, this theoretical method has unraveled the cellulose chains and their interactions. Through this research, it has been possible to distinguish the ability of the b-glucose planar structure to generate increasingly efficient hydrogen bonds.