Este artículo presenta un breve recorrido cronológico por la literatura gallega desde mediados del siglo XX hasta la actualidad, personificado en las figuras de Luís Seoane, José Ángel Valente y Manuel Rivas, para analizar cómo en ellos el discurso tradicional de la saudade es dinamitado creando nuevas concepciones para el término, concepciones que abarcan mayores territorios e identidades y que restringen mucho menos no solo la idea de Galicia, sino también nuestra idea de nosotros mismos.
Este artigo presenta un breve percorrido cronolóxico pola literatura galega dende mediados do século XX ata a actualidade, personificado nas figuras de Luís Seoane, José Ángel Valente e Manuel Rivas, para analizar como neles o discurso tradicional da saudade é dinamitado creando novas concepcións para o termo, concepcións que abarcan maiores territorios e identidades e que restrinxen moito menos non só a idea de Galicia, senón tamén a nosa idea de nós mesmos.
This article presents a brief chronological journey through Galician literature from the mid-twentieth century to the present, personified in the figures of Luís Seoane, José Ángel Valente and Manuel Rivas, in order to analyze how the traditional discourse of saudade is dynamited in their work, creating new conceptions for the term that encompass bigger territories and identities and that restrict much less not only the idea of Galicia, but also our idea of ourselves.
© 2001-2025 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados