A Coruña, España
O centenario do falecemento de Emilia Pardo Bazán merece unha aproximación, de novo, á súa obra e á súa personalidade. Este artigo propón unha serie de temas de debate que xulgamos preciso abordar desde a súa terra de orixe, a Galiza. Un deles, principal, é xustamente a súa concepción da mesma, a súa aspiración irrenunciábel a triunfar na literatura española e, a partir de aquí, a súa desestima pola literatura galega expresada en galego con vocación universal, como a realizada por Rosalía de Castro.
Préstase atención a dúas obras coetáneas (1888) e contrarias na súa estética e ideoloxía: “Mi romería”, de Pardo Bazán, e O divino sainete, de Manuel Curros Enríquez: tese e antítese do mesmo evento
The centenary of the death of Emilia Pardo Bazán deserves an approach, again, to her work and her personality. This article proposes a series of topics for debate that we believe need to be addressed from their homeland, Galicia. One of them, the main one, is precisely her conception of it, her inalienable aspiration to succeed in Spanish literature and, from here, her rejection of Galician literature expressed in Galician with a universal vocation, such as that made by Rosalía de Castro. Attention is paid to two contemporary works (1888) and contrary in their aesthetics and ideology: “Mi romería”, by Pardo Bazán, and O divino sainete, by Manuel Curros Enríquez: thesis and antithesis of the same event
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados