Nas últimas décadas, tem vindo a ser compulsado o “corpus fundamental” das obras gramaticais. Apesar disso, não são poucos os textos relegados para uma “historiografia menor” da gramática portuguesa. A partir de um “estado da questão” sobre a gramática escolar no último quartel do século xix, neste artigo analisam-se duas “gramáticas populares” (1871, 1882) como textos metalinguísticos que apresentam características estruturais, conceptuais, terminológicas e discursivas sintonizadas com o objectivo de levar ao grande público um conhecimento acessível e atualizado.
En les últimes dècades, el "corpus fonamental" de les obres gramaticals ha sigut obligat. No obstant això, no pocs textos són relegats a una "historiografia menor" de la gramàtica portuguesa. A partir d'un "estat de la qüestió" sobre la gramàtica escolar de l'últim quart del segle XVI, aquest article analitza dues "gramàtiques populars" (1871, 1882) com a textos metalingüístics que presenten característiques estructurals, conceptuals, terminològiques i discursives en sintonia amb l'objectiu d'acostar el coneixement accessible i actualitzat al públic en general.
In these last decades, scholars have been examining the “fundamental corpus” of grammar publications. As a result, quite a few texts that concentrated on a “minor historiography” of the Portuguese grammar were produced. Using as a springboard a discussion on the “state of the art” on college grammars in the last quarter of the 19th century, in this paper we pay particular attention to two “gramáticas populares” since they are metalinguistic texts with structural, conceptual, terminological, and discursive characteristics that aim at reaching a wider public, thus providing an accessible and actualized knowledge.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados