Warszawa, Polonia
Analízanse en A Veiga e como un tempo distinto (2011) de Eva Moreda e Las mujeres inglesas destrozan los tacones al andar (2007) de Almudena Solana como a discontinuidade dos corpos migrantes, que negocian o seu significado en relación cos espazos londinienses e cos galegos, non sempre fai abalar a estabilidade ontolóxica da identidade nacional. Incluso a aqueles que renegocian a súa identidade e a relación cos novos espazos non podemos presupoñerlles unha identidade híbrida que rompa coa trindade lingua, terra, morriña. Ademais, para a muller a incursión nos espazos dos born and bred comporta unha carga maior de transgresión e estranxeiridade.
We analyse, in Eva Moreda’s A Veiga é como un tempo distinto (2011) and Almudena Solana’s Las mujeres inglesas destrozan los tacones al andar (2007), how the dichotomy of migrants who negotiate their relation not only with London but also with Galician spaces, is not always affecting the ontological stability of national identity. We cannot presuppose that those renegotiating their identity and relation with new places have a hybrid identity, breaking with the trinity of language, home country and homesickness. Additionally, women entering in places for the «born and bred» implies a higher degree of transgression and alienness.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados