Este artigo analiza criticamente as características principais da poesía infantil de María Victoria Moreno (1939-2005), concentrándose fundamentalmente nos dous poemarios que a poeta dedicou á rapazada: ¿E haberá tirón de orellas? (1997) e Eu conto... ti cantas (2005). A proposta poética de Moreno nestes dous libros é marcadamente narrativa e está chea de musicalidade e xogos verbais, ademais de tratar temas como o amor e o respecto polos animais, a natureza como lugar de vida ou a propia creación literaria. Xunto a isto, o autor debuxa tamén un retrato máis íntimo de Moreno e da súa visión da poesía infantil baseado na relación profesional e de amizade que mantivo coa poeta durante anos.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados