A forma "mais" na lírica profana galego-portuguesa: variación lingüística e estatus métrico

• Manuel Ferreiro Fernández ^[1]
  1. [1] Universidade da Coruña

     Universidade da Coruña

     A Coruña, España

     
• Localización: Verba: Anuario galego de filoloxia, ISSN 0210-377X, Nº 43, 2016, págs. 361-383
• Idioma: gallego
• Títulos paralelos:
  • Mais: Linguistic variation and rhyme scheme in secular Galician-Portuguese lyric poetry
• Enlaces
  • Texto completo
• Resumen
  • galego

    Neste artigo realízase o estudo formal e métrico de mais, procedente de magis, que funciona como adverbio de cantidade e tamén como conxunción adversativa na lírica profana galego-portuguesa, o mesmo que na restante produción escrita medieval. No que respecta á cuestión da variación, móstrase como a presenza da forma reducida mas para os usos adversativos xa é importante tanto nas composicións procedentes do Cancioneiro da Ajuda como naqueloutras transmitidas polos apógrafos italianos; asemade, estúdase a variación das leccións manuscritas en casos puntuais en que tal partícula presenta diferente forma (mais, mas, maes) nos diversos manuscritos. No relativo ás cuestións métricas, reflexiónase sobre o comportamento de mais verbo da súa eventual bisilabicidade, que nunca foi xustificada nin razoada por medio da revisión sistemática da partícula en todo o corpus trobadoresco profano galego-portugués. Neste sentido, levántanse numerosos contextos emendados polos diversos editores e que confirman a posibilidade de contaxe bisilábica de mais

  • English

    This article examines the form and metre of the particle mais (derived from MAGIS), used in medieval secular Galician-Portuguese poetry (and all other written sources from that period) as both an adverb of quantity and an adversative conjunction. The study illustrates the widespread use of the shorter variant form mas for adversative functions from an early stage, in compositions from both the Cancionero de Ajuda and the Italian apographs. The article also analyses specific cases in which the form of the particle varies across the different transmitted versions of the manuscript (mais, mas, maes). The metrical analysis of the particle examines the behaviour of mais within the rhyme scheme, specifically in regard to its occurrence as a disyllabic unit. To account for and explain this pattern, the study offers the first comprehensive, systematic survey of the particle’s presence in the corpus of secular Galician-Portuguese troubadour poetry, restoring numerous examples of uses amended by previous editors, and confirming the occurrence of mais as disyllabic