Beste edozein arlotan bezala, hizkuntzan ere ikasleek ez dute inondik inora ez habitus bera, ezta balio eta ideologia bera ere. Unibertsitateak nekez berdinduko ditu, ez da bere helburua eta ez du zertan izan. Baina prestakuntza eta titulazioak, usu Curriculuma deritzona, eman behar dituen unetik zehaztu beharko lituzke zein diren hizkuntzei dagokienez berariaz landu eta lortu behar diren gaitasunak eta zein mailatan. Hartarako, errez bereiz daiteke curriculum formala, ikasketa planetan eta abarretan agertu ohi dena, eta curriculum ez-formala. Labur esan, curriculum ez-formala unibertsitate-bizitzan gertatzen diren dinamika orok osatzen dute. Eta horietan bi eragile multzo dira nagusi: batetik, dispositibo gisa jokatzen duten unibertsitate-joera eta ohiturak,eta bestetik, ikasleek ekarri duten habitus linguistikoaren egokitzapena. Azken alderdi horri arreta berezia eman nahiko nioke, Unibertsitatearen ekinbide linguistikoetako helburu zein bitartekoak zehazten laguntzeko.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados