Resumen de Toda historia lleva implícita una antropología. Una indagación en la historia del pensamiento occidental
- español
¿Por qué constituyen antropología e historia dos disciplinas separadas, de cuándo data esa separación, cuál es el grado de permeabilidad que se registra entre ambas? Estas son las preguntas que intentaré responder en este artículo. Centraré mi argumentación en tres cuestiones. La primera, que dado que la antropología es un “logos” acerca del “anthropos”, podemos argumentar que no puede existir historia carente de antropología: es lo que intentaremos mostrar en un breve recorrido por la historia del pensamiento occidental, desde la Grecia Clásica a la Ilustración. A continuación analizaremos cómo antropología e historia se enfrentaron al problema del cambio social en el siglo XIX, se diferenciaron como disciplinas académicas a finales de siglo y parecieron “cortar amarras” en el periodo de entreguerras, en las décadas de 1920 y 1930. Pero, aún en esas difíciles circunstancias, algún tipo de comunicación siempre se mantuvo entre ambas. De los dos primeros puntos se deduce un tercero: que es importante llegar a entender la antropología que subyace, siempre, en los escritos de los grandes historiadores que han sido nuestros maestros. Buscaremos ejemplos en sendas tradiciones historiográficas: la francesa Escuela de los Annales y la historiografía británica.
[gl] Por qué constitúen antropoloxía e historia dúas disciplinas separadas, de cando data esa separación, cal é o grao de permeabilidade que se rexistra entre ambas as dúas? Estas son as preguntas as que intentarei buscar resposta neste artigo. Centrarei a miña argumentación en tres cuestións. A primeira, que dado que a antropoloxía é un “logos” acerca do “anthropos”, podemos argumentar que non pode existir unha historia carente de antropoloxía: é o que intentaremos amosar nun breve percorrido pola historia do pensamento occidental, dende a Grecia Clásica á Ilustración. A continuación analizaremos como antropoloxía e historia enfrontáronse ao problema do cambio social no século XIX, diferenciáronse como disciplinas académicas a finais de século e pareceron “cortar amarras” no período de entreguerras, nas décadas de 1920 e 1930. Mais, aínda nesas difíciles circunstancias, algún tipo de comunicación sempre se mantivo entre elas. Dos primeiros puntos dedúcese un terceiro: que resulta importante chegar a entender a antropoloxía que está agachada, sempre, nos escritos daqueles grandes historiadores que teñen sido os nosos mestres. Buscaremos exemplos en sendas tradicións historiográficas: a francesa Escola dos Annales e a historiografía británica.
- English
Why do anthropology and history seem to be two completely autonomous disciplines? When did they split up? Do they keep talking? –at least in order to raise their common offspring… Three will be my points. Firstly, as anthropology is a “logos” about “anthropos”, history is not possible without some anthropology. I think that a short tour through the history of Western thought, from Ancient Greece to Enlightenment, will show it clearly. Secondly, we will analyze how history and anthropology approached the issue of social change in the 19th century, how they became autonomous academic disciplines by the end of the century, and cut off in the interwar period, by the 1920s and 1930s. But “underground” contact was kept, waiting for more favourable circumstances. Third, I think that historians should try to understand that anthropology that always underlies on the writings of those who taught us our job. We will look for examples in two historiographical traditions: the French “Ecole des Annales” and the British “Group of Cambridge” of the 1950s.
- galego
Por qué constitúen antropoloxía e historia dúas disciplinas separadas, de cando data esa separación, cal é o grao de permeabilidade que se rexistra entre ambas as dúas? Estas son as preguntas as que intentarei buscar resposta neste artigo. Centrarei a miña argumentación en tres cuestións. A primeira, que dado que a antropoloxía é un “logos” acerca do “anthropos”, podemos argumentar que non pode existir unha historia carente de antropoloxía: é o que intentaremos amosar nun breve percorrido pola historia do pensamento occidental, dende a Grecia Clásica á Ilustración. A continuación analizaremos como antropoloxía e historia enfrontáronse ao problema do cambio social no século XIX, diferenciáronse como disciplinas académicas a fi nais de século e pareceron “cortar amarras” no período de entreguerras, nas décadas de 1920 e 1930. Mais, aínda nesas difíciles circunstancias, algún tipo de comunicación sempre se mantivo entre elas. Dos primeiros puntos dedúcese un terceiro: que resulta importante chegar a entender a antropoloxía que está agachada, sempre, nos escritos daqueles grandes historiadores que teñen sido os nosos mestres. Buscaremos exemplos en sendas tradicións historiográficas: a francesa Escola dos Annales e a historiografía británica.
