Ayuda
Ir al contenido

Dialnet


Un giro jurisprudencial histórico: el Tribunal Supremo abandona su doctrina de que en la función pública administrativa no hay que justificar los nombramientos para puestos de libre designación.

  • Autores: Rafael Gil Cremades
  • Localización: Revista Vasca de Administración Pública. Herri-Arduralaritzako Euskal Aldizkaria, ISSN 0211-9560, Nº 99-100, 2014 (Ejemplar dedicado a: Homenaje a Demetrio Loperena y Ramón Martín Mateo), págs. 1547-1576
  • Idioma: español
  • Enlaces
  • Resumen
    • español

      Durante décadas los magistrados de lo contencioso del Tribunal Supremo -salvo contadísimas excepciones- repitieron que quien nombraba a un funcionario para un puesto de libre designación no tenía que explicar públicamente su elección; su acto se justificaba por sí mismo en virtud de una presunta confianza en el candidato elegido; incluso podía hacerlo por simples razones de afinidad política. Muy pocos estudiosos de nuestra función pública criticaron esta doctrina que era incompatible con la Constitución y la ley. Han tenido que transcurrir treinta años después de la Constitución y dieciséis después de la Ley 30/1992 para que el Tribunal Supremo la abandonara del todo en 2009. Tres años antes ya había rectificado su doctrina sobre los nombramientos discrecionales del Consejo General del Poder Judicial. En este artículo se analizan y comentan ambos giros jurisprudenciales.

    • euskara

      Hainbat hamarkadatan, Auzitegi Goreneko auzibideko epaileek ebatzi zuten izendapen askeko postuetarako funtzionarioak izendatzen zituztenek ez zutela hautua publikoki azaldu behar -salbuespen gutxi batzutan izan ezik-. Izendapen-ekintzak berak justifikazio gisa balio zuen, hautatutako pertsonarenganako ustezko konfiantzagatik. Hala, iritzi politiko bera izateagatik ere hauta zitzaketen funtzionarioak. Gure funtzio publikoko oso aditu gutxik kritikatu zuten Konstituzioarekin eta legearekin bateraezina den doktrina hau. Azkenean, Auzitegi Gorenak 2009an baztertu zuen ohitura hori, Konstituzioa eta 30/1992 Legea onartu zirenetik, hurrenez hurren, 30 urte eta 17 urte igaro ondoren. Hiru urte lehenago, Botere Judizialaren Kontseilu Nagusiaren hautazko izendapenei buruzko dotrina zuzendu zuen. Artikulu honek jurisprudentziaren bi aldaketa horiek aztertzen ditu.

    • English

      For decades, judges of the contentious administrative section of the Supreme Court -save for very rare exceptions- have said that the person that appointed a public officer for a free appointment position did not have to publically explain his/her choice; his/her act was justified by itself according to a presumed trust on the chosen candidate; he/she could even do it by simple affinity political reasons. Very few experts of our public service did criticize this doctrine which was incompatible with the Constitution and the Act. It has taken the Supreme Court over thirty years after the enactment of the Constitution and sixteen of the Act 30/1992 to entirely abandon it in 2009. Three years before it had already rectified its doctrine regarding discretional appointments by the General Council of the Judiciary Power. In this article both turns in case law are analyzed and commented.


Fundación Dialnet

Dialnet Plus

  • Más información sobre Dialnet Plus

Opciones de compartir

Opciones de entorno