A emigración a Arxentina dende as rexións de Véneto e Friuli: (1876-1925)

• Autores: Emilio Franzina
• Localización: Estudos migratorios: revista galega de análise das migracións, ISSN 1889-9609, Vol. 1, Nº. 1, 2008 (Ejemplar dedicado a: Gallegos e tanos : Xornadas sobre migracións italianas e españolas a Arxentina (1830-1930)), págs. 157-169
• Idioma: gallego
• Texto completo no disponible (Saber más ...)
• Resumen
  • English

    Emigration from Veneto and Friuli is an interesting example of territorial mobility in the sphere of neighbouring regions (during the Venetian domination Veneto had absorbed the so-called �Fatherland of the Friulians�) in north-east Italy, for the most part sharing the same transoceanic destinations. However, in the case of Friuli, with the same initial socio-economic and cultural conditions (predominance of smallholdings, a large proportion of the rural population in need, clientalist political systems dominated by the clerical and conservative Moderantism of the aristocratic and bourgeois classes, industrial development only in specific areas, a paternalist business model, etc.), there was a clearer tendency for the exodus to go Argentina, instead of Brazil, which was more characteristic of the Veneto region and other groups with a strong regional identity and strong dialectal speech patterns. This partly depended on how the first migration chains started and the different dynamism in the two sectors of emigration agencies and navigation, whose different ways of organising themselves, although less of a determining factor over time, initially conditioned and directed the outflow of people. Nevertheless, the way settlements sprang up in South America, which responded to the demands of agricultural colonisation and frontier pioneering on the one hand, and the need for already established urban settlements (Buenos Aires, Cordoba and Rosario, or Porto Alegre, São Paulo, etc.) to increase their population on the other, show no particular deviations, particularly where homogeneous case studies can be compared (such as Colonia Caroya in Argentina and Caxias do Sul in Brazil).

  • galego

    A emigración véneta e friulana constitúe un exemplo interesante de mobilidade territorial no ámbito de rexións lindeiras (Véneto durante la dominación veneciana incorporara a chamada «Patria dos Friulanos») no nordeste de Italia con destinos transoceánicos coincidentes na súa maior parte. Así e todo, no caso de Friuli, con iguais condicións socioeconómicas e culturais de partida (predominio de minifundios, situación de necesidade de gran parte das poboacións rurais, sistemas políticos clientelistas dominados polo moderantismo clerical-conservador das clases aristocrático-burguesas, asentamentos industriais por polos, paternalismo empresarial, etc.) ponse de manifesto unha tendencia máis nidia ao éxodo cara a Arxentina, que se impón sobre o dirixido ao Brasil, característico de Véneto e de grupos portadores de identidade rexional e de falas dialectais moi marcadas. Isto depende en parte do inicio das primeiras cadeas migratorias e do diferente dinamismo nos dous sectores das axencias de emigración e de navegación cuxas diferentes organizacións, aínda que menos determinantes ao cabo do tempo, ao principio condicionaron e orientaron grandemente as saídas. Non obstante, as formas de asentamento en América meridional, obedecendo ás esixencias da colonización agrícola e ao pionerismo de fronteira dunha banda e ás necesidades do asentamento en contextos urbanos xa desenvolvidos da outra (Bos Aires, Córdoba, Rosario, ou ben Porto Alegre, São Paulo, etc.), non indican desviacións particulares, especialmente alí onde se poden confrontar casos de estudo homoxéneos (tipo Colonia Caroya en Arxentina e Caxias do Sul no Brasil).