Ayuda
Ir al contenido

Dialnet


Crítica de arte e democracia: diálogo com Howard Becker

  • Autores: Pedro Dolabela Chagas
  • Localización: Agália: Publicaçom internacional da Associaçom Galega da Lingua, ISSN 1130-3557, Nº. 102, 2010, págs. 7-29
  • Idioma: portugués
  • Enlaces
  • Resumen
    • português

      Neste artigo abordamos as tensões políticas que permeiam a teorização contemporânea da função mediadora da crítica de arte, que se encontra hoje cindida entre o diálogo democratizante com o público empírico e a formação do público futuro- numa tensão cujo viés pedagógico tem persistido desde o romantismo. Definimos tal dicotomia como um conflito valorativo na avaliação das produções merecedoras de inclusão no debate artístico. A partir de um diálogo com o sociólogo norte-americano Howard Becker, analisamos o caráter compulsório da inscrição insti tucional da crítica, o que mitiga as suas pretensões à universalidade, à objetividade e, acima de tudo, ao distancimento da atualidade calcado na confiança em seus próprios valores. Após situarmos as proposições de Becker em meio ao amplo movimento de releitura política da tradição estética ocorrido após 1968, defendemos a democratização do campo artístico como a referência político-normativa ideal para o debate artístico atual. Isso leva à proposição de que a dicotomia valorativa que hoje tensiona a crítica de arte pode ser destravada mediante o reconhecimento da finitude da crítica: na condição de construção operada por um observador pertencente a um sistema intelectual específico, a sua objetividade se mostra uma versão plausível de uma realidade inter-subjetiva, construída numa interlocução intra-institucional com o exterior da própria instituição, com consequências para a sua relação com a produção de conhecimento. Analisamos, por fim, como o reconhecimento desta condição livra a crítica da polarização político-valorativa ao reformular a sua relação com o universo dos objetos.

    • English

      The essay debates the political tensions that permeate the current theorization of art critique's mediating function, which is now split between the democratizing dialogue with the empirical public and the formation ofthe future public- a tension that has permeated its pedagogical bias since Romanticism. I define such dichotomyas a value conflict in the evaluation ofthe productions worthy of pertaining to the aesthetic debate. Departuring from a dialogue with North-American sociologist Howard Becker, I analyze the compulsory character ofcritique's institutional inscription, which mitigates its claims to universality, to objectivityand, above all, to its right to distance itselffrom current reality bystrictlybelieving in its own values. After situating Becker's propositions in the midst ofthe post-1968 movement ofpolitical re-reading ofthe aesthetic tradition, I defend the democratization ofthe artistic field as the ideal normative political reference for the current artistic debate. This leads to the proposition that the evaluative dichotomy that nowadays tensions the art critique could be unlocked through the admission ofcritique's finitude: as a construction operated by an observer that belongs to a specific intellectual system, its objectivityreveals itselfas a plausible version ofan inter-subjective reality, built in an intra-institutional interlocution with the institution's exterior, bearing consequences to its rapport with knowledge production. Finally, I analyze how the admission of this condition releases critique from that political-evaluative polarization byreformulatingits relation with the space ofobjects.


Fundación Dialnet

Dialnet Plus

  • Más información sobre Dialnet Plus

Opciones de compartir

Opciones de entorno