Como argumento central, o artigo formula a existencia dunha capacidade soberana indiscutible, recoñecida internacionalmente, e ligada á descolonización pendente do Sáhara Occidental. Partindo dela, formúlase un percorrido que tenta fixar os momentos fundamentais dunha xenealoxía que leva dende os momentos previos á constitución da Yemáa ou asemblea colonial á constitución da República Árabe Saharauí Democrática (RASD). A partir desa declaración autoafirmativa e nun contexto difícil para o novo Estado, desenvólvese un esforzo constituinte e constitucional que busca adaptar a ordenación política e administrativa ás cambiantes conxunturas históricas. O exercicio cotiá da soberanía plásmase na organización administrativa e territorial dos campamentos de Tinduf (Alxeria), onde se ensaia e practica unha estrutura estatal que evidencia a participación social. A actividade diplomática é outra das referencias soberanistas fundamentais trazando un mapa de alianzas e retraementos que dificulta o verdadeiro recoñecemento soberanista que a poboación agarda: aquel que asegura os dereitos cívicos da sociedade.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados