Ayuda
Ir al contenido

Dialnet


Introducción al boxeo de la flor del ciruelo: historia, cultura y práctica

  • Autores: Zhang Guodong, Thomas A. Green
  • Localización: Revista de Artes Marciales Asiáticas, ISSN 1885-8643, Vol. 5, Nº. 2, 2010, págs. 21-44
  • Idioma: español
  • Títulos paralelos:
    • Introduçáo ao boxe flor de ameixa: história, cultura e prática
    • An Introduction to Plum Blossom Boxing: History, Culture and Practice
  • Enlaces
  • Resumen
    • español

      El meihuaquan ("Puño [Boxeo] de la Flor del Ciruelo") se ha practicado tradicionalmente como arte vernáculo (folclórico) en el grupo étnico de los Han de las provincias chinas de Shandong, Henan y Hebei. Los registros históricos datan al boxeo de la flor del ciruelo del . XVII. La novela clásica china Shu ? h? Zhuàn (Las crónicas del pantano) relata las proezas marciales de los héroes proscritos de Shandong durante el siglo XII, quienes también podían haber sido boxeadores mei. Así, durante posiblemente un milenio, la región ha sido célebre por sus artes marciales vernáculas y el bandolerismo social. La rampante anarquía de la región promovió habilidades marciales altamente desarrolladas tanto entre los criminales como entre aquellos que necesitaban defenderse frente a los bandidos. Los factores culturales, económicos y ambientales de la región dieron lugar a creencias políticas y religiosas heterodoxas que sirvieron frecuentemente como catalizadoras de sectas marciales, muy destacadamente los "Bóxers", que en el cambio al s. XX entraron en conflicto con el gobierno imperial. Estos factores sentaron las bases de los "rasgos de carácter" del arte, mientras que el taoísmo, la teoría de los cinco elementos y un concepto del cambio predecible conformaron los principios estratégicos y mecánicos del boxeo de la flor del ciruelo. Durante la última década se han realizado esfuerzos para globalizar este arte marcial vernáculo. Es probable que esta circunstancia, en vez de conducir al boxeo de la flor del ciruelo a la extinción, consiga que lo tradicional y lo "más amplio que lo local" lleguen a coexistir.

    • English

      Meihuaquan ("Plum Blossom Fist [Boxing]") has traditionally been practiced as vernacular (folk) art practiced among the Han ethnic group residing in the Shandong, Henan and Hebei Provinces of China. Historical documentation dates Plum Blossom Boxing to the seventeenth century. The classic Chinese novel, Shu?h? Zhuàn (Marsh Chronicles) recounts the martial exploits of Shandong's twelfth century outlaw heroes who may have been Mei Boxers, also. Thus, for perhaps a millennium, the region has been noted for vernacular martial arts and social banditry. The region's rampant lawlessness promoted highly-developed martial prowess among both lawbreakers and those who were required to protect themselves against the brigands. Cultural, economic, and environmental factors in the region gave rise to heterodox political and religious beliefs that frequently served as a catalyst for martial sects, most notably the "Boxers" who at the turn of the twentieth century, carne into conflict with the imperial government. These factors laid the groundwork for the "character traits" of the art while Taoism, the Five Elements theory, and a concept of predictable change shaped Plum Boxing's strategic and mechanical principies. In the past decade, there have been efforts to globalize this vernacular martial art. Rather than driving Plum Boxing to extinction it is likely that the folk and the "larger than local" will co-exist.

    • português

      O meihuaquan ("Punho [Boxe] da Flor de Ameixa") praticou-se tradicionalmente como arte vernácula (folclórica) no grupo étnico dos Han, das provincias chinesas de Shandong, Henan e Hebei. Os registos históricos datam o boxe flor de ameixa do século XVII. A crónica clássica chinesa Shuihü Zhuàn (As Crónicas do Pântano) relata as proezas marciais dos heróis roscritos de Shandong durante o século XII, que também podiam ter sido "boxeurs" mei. Assim, durante possivelmente um milénio, a região foi célebre pelas suas artes marciais vernáculas e de banditismo social. A aparente anarquia da região promoveu habilidades marciais altamente desenvolvidas, tanto entre os criminosos como entre aqueles que necessitavam de se defender frente aos bandidos. Os factores culturais, económicos e ambientais da regiáo deram lugar a crenças políticas e religiosas heterodoxas que serviram frequentemente como catalisadoras de seitas marciais, muito destacadamente os "boxeurs", que na transiçáo do século XX entraram em conflito com o governo Imperial. Estes factores assentaram as bases nos "atributos de carácter" da arte, tal como o taoísmo e a teoria dos cinco elementos, confirmando os princípios estratégicos e mecánicos do boxe flor de ameixa. Durante a última década realizaram-se esforços para globalizar esta arte marcial vernácula. Mais do que conduzir o boxe flor de ameixa à extinçao, é provável que o tradicional e o "mais amplo que o local" cheguem a coexistir.


Fundación Dialnet

Dialnet Plus

  • Más información sobre Dialnet Plus

Opciones de compartir

Opciones de entorno