Resumen de ¿Pertencen á tradición clásica os modelos de crecemento "endóxeno"?

Heinz D. Kurz, Neri Salvadori

• galego

  Analizase a teoría do crecemento propugnada polos economistas clásicos. Demóstrase que é unha teoría de crecemento endóxeno e que, unha vez que a análise do crecemento se illa da escaseza de terra, pode xerar un crecemento continuo. A continuación, esta teoría é comparada con algúns dos recentes modelos de crecemento endóxeno, e demóstrase que estes pertencen con toda seguridade á mesma tradición. En especial, a taxa de beneficio non se determina sobre a demanda e oferta de capital, como no caso dos modelos neoclásicos, senón que se fai eliminando "traballo" do cadro en cuestión e poñendo no seu lugar "capital humano"ou "coñecemento"; é dicir, algo que o século vinte pode aceptar como un factor de producción producible (e acumulativo). De feilo, a asunción clásica dun índice de salarios real "dado", non é máis ca un modo de considera-lo traballo como un factor producible

• English

  The theoty of growth advocated by the classical economists is analysed. It is shown that it is a theoty of endogenous growth and that once the analysis of growth is isolated form that of the scarcity of land, it can generate continuous growth. Then this theoty is compared with sorne of the recent endogenous growth models and it is shown that these belong firmly to the same tradítion. In particular the rafe of profit is not determined on demand and supply of capital, as in neo-classical models, but it is determined by eliminating labour from the picture and putting in its stead "human capital" or "knowledge", that is, somelhing that a twentieth century audience can accept as a producible (and accumulable) factor of productíon. The classical assumption of a "given" real wage rate, in fact, is nothing else that a way to consider labour as a producible factor