O presente ensaio retoma e propón desenvolver a crítica interpretativa dedicada a unha das composicións poéticas da lírica medieval galego-portuguesa máis profusamente avaliadas na tradición literaria peninsular postalfonsina: a cantiga de amigo "Levantou-s'a velida" de don Dinís. O fundamento da súa atención consiste na consideración derivativa do substrato arquetípico da tropoloxía simbólica típica das convencións das imaxes da época en relación significativa co seu ideario contextual socio-cultural. Indagacións finalis falan dunha posible actitude irónica tendo en conta os temas e motivos tradicionais instruidores da súa elaboración poética.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados