Partindo das teses de René Girard e, principalmente, de Mijail Bajtin, Darío Villanueva percorre as múltiples manifestacións nas que se pon de relevo a riqueza dialóxica presente n'EI Quijote, de Miguel de Cervantes Saavedra. Alude en primeira termo á linguaxe dos prataganistas da novela na súa relación mutua e recíproca e tamén á linguaxe da autor referida ao mundo organizado a través destes personaxes. A seguir, céntrase principalmente na importancia da riqueza de voces narrativas e na influencia do cambio de perspectiva introducido pola aparición da imprenta, recursos encamiñados a favorecer unha lectura realista da novela.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados