A amizade de Carlos Martinez-Barbeito e Federico García Lorca é un capitulo máis na relación do poeta granadino con Galicia. Este artigo tenta esbozar a figura intelectual e humana de C. Martínez Barbeito, o amigo que Federico coñeceu en 1932, a súa relación cas compoñentes galegas da xeración dos trinta e a continuación da súa vida literaria en España, antes e despois da guerra civil. O epistolario de Martinez-Barbeito e os periódicos dos anos trinta amosan este ambiente universitario campostelón. Desde a perspectiva marxista e nacionalista, os acesas polémicas sobre a arte e a cultura entre Martinez-Barbeiro e Arturo Cuadrado, exercendo Ánxel Fole de oficial de cerimonias, eran difíciles de díxerír. A traxectoria cultural e a fidelídade de Martinez-Barbeito co seu amigo granadino continuou na posguerra, defendendo a súa memoria con valentía.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados