Resumen de Rompendo barreiras, saíndo das marxes. O traballo das tradutoras galegas
- español
Translation facilitates the circulation of ideas and the construction of identitiesoutside of one’s own; it favours those authors and texts that have an impact on the changeoccurring generally at the global level. In the history of translation into Galician, women have until recently been placed on the margins of a profession that does not have the necessary visibility, nor is it valued fi nancially or even symbolically. Since the beginnings ofnationalism, women have been responsible for maintaining and spreading collective identity with a dual reproductive and educational function for the future members of the nation.In contrast to the man-creator of works of the spirit who tends towards the universal, thewoman is assigned a procreative function; she is, in particular, a woman-creator of otherhuman beings. The system continues to be dominated by the “power relations” imposed bythe nationalist patriarchy since the 20th century, and is a true “oppressive mechanism”. Thehistory of Galician women translators remains full of gaps: translators who never gainedrecognition and whose names were erased, translators paired with their male counterparts,translators who were forced to move to other literary systems. Paradoxically, the Associationof Galician Translators, founded in 1985, is now made up mostly of women, but the rise innumbers has not led to a rise in prominence. Even today, when some critics recapitulate theoutstanding translations of a particular period, the work of women continues to be mostlyoverlooked. Rewriting this story involves paying tribute to four women: Teresa Barro, MaríaXosé Queizán, Moncha Fuentes and Carme Hermida. They represent two generations ofGalician intellectuals dedicated to literary work.
- galego
A tradución induce á circulación de ideas, á construción de identidades fóra doparticular e apóstase por aqueles autores e textos que inciden en que o cambio se produzadun xeito xeneralizado a nivel global. Na historia recente da tradución ao galego, a mullerfoi ata data recente situada nas marxes dunha profesión que non conta coa necesaria visibilidade nin é estimada economicamente nin sequera simbolicamente. Dende os comezos donacionalismo, a muller é a encargada de manter e difundir a identidade colectiva cunha dobrefunción reprodutora e educativa dos futuros membros da nación. Fronte ao home-creadordas obras do espírito que tende ao universal, á muller acórdaselle unha función procreadora,muller-creadora doutros seres humanos que fi ca no particular. O sistema continúa dominado polas “relacións de poder” que dende o século XX impón o patriarcado nacionalistadominante, funcionando como un verdadeiro “mecanismo opresor”. A historia e o traballodas tradutoras galegas é aínda hoxe unha historia descontinua, chea de sombras: tradutorasque nunca foron recoñecidas e cuxos nomes foron silenciados, tradutoras en binomio cosseus homólogos masculinos, tradutoras que foron expulsadas cara outros sistemas literarios. A Asociación de Tradutores Galegos nace en 1985 e na actualidade, situación paradoxal,está constituída maioritariamente por mulleres, mais non deixan de ser datos cuantitativos.Aínda hoxe, cando parte da crítica recapitula as traducións destacadas dun período concreto,o traballo das mulleres segue a ser maioritariamente silenciado.Refacer unha historia que aínda está por facer comporta render homenaxe a cinco mulleres: Teresa Barro, María Xosé Queizán, Moncha Fuentes e Carme Hermida. Dúas xeraciónsde intelectuais galegas, dedicadas todas elas á escritura.
