Joxe Azurmendiren ebidentziak: trantsizioaren mitologia

• Autores: Pako Sudupe Elortza
• Localización: Uztaro: giza eta gizarte-zientzien aldizkaria, ISSN 1130-5738, Nº. 115, 2020, págs. 5-17
• Idioma: euskera
• Enlaces
  • Texto completo
• Resumen
  • euskara

    Azurmendiren ebidentzia pertsonal eta familiarretatik abiaturik —esaterako, bi osaba tropa nafarrek fusilatuak, eta aita txiripaz libratua jauntxo karlista bati esker—, eta haiek egungo euskal gazte globalizatu eta digitalizatuei helarazteko zailtasunak aipatzetik, Espainiako nazio-estatuaren sorrera batere ez-arrazional eta liberalera igarotzen gara, haren sorreraren mitologia azaleratuz, eta bereziki zentratuz azken berrehun urtean zein zaila izan den galego, katalan eta euskaldunontzat galego, katalan eta euskaldun izaten jarraitzea, espainiar estatua gaztelau nazio bakarrean gorpuztuz joan delako, eta jarraitzen duelako benetako plurinazionaltasuna, hots, planteamendu konfederala baztertzen. Zentralismo horren aurrean, estatu horrekiko ez-dependentzia proposatzen du Azurmendik, azken erremedio moduan; ez, berez, independentzia ezinbestekoa delako, baina, bai, gure kasuan, Frantzia eta Espainia jakobinoen erdian, zatiturik, bizirik irauteko eta garatzeko nahitaezkoa delako

  • English

    Starting from the personal and family evidences of Azurmendi —verbigracia, two uncles shot by navarre troops and their father saved by the hair thanks to the support of a carlist chieftain—, and indicating the difficulty of transmitting them to the new generations of globalized and digitized Basque youths, we begin to account for the generation of the Spanish nation-state, nothing rational and liberal, revealing its mythical origin, focusing in particular on how difficult it has been these last two hundred years for Galicians, Catalans and Basques to remain Galician, Catalan and Basque, because the Spanish state has been shaped solely around the Castilian nation, and because it continues to reject a genuine plurinationality and confederal approach today. Given this centralism, Azurmendi proposes non-dependence on that State, as a last resort, not because independence is inescapable per se, but because in our case, located between centralized France and Spain, and divided, it is essential for their survival and development.