Novas tecnoloxías aplicadas no apoio a domicilio: “telexerontoloxía”

• Autores: Isabel González-Abraldes Iglesias, Aránzazu Balo García, Pilar Suárez López, Pilar Marante Moar, Ana Maseda, José Carlos Millán-Calenti
• Localización: Psicoloxía clínica: anuario, ISSN-e 1889-1187, Nº. 3, 2009 (Ejemplar dedicado a: A Psicoloxía Clínica para a Galicia do futuro), págs. 682-688
• Idioma: gallego
• Enlaces
  • Texto Completo Ejemplar
• Resumen
  • galego

    O avellentamento poboacional no que estamos inmersos, xunto coa incorporación da muller ao mercado laboral, está a xerar un cambio no coidado tradicional dos maiores, favorecendo a súa institucionalización en base á pouca dispoñibilidade de tempo para o seu coidado. As familias acostuman asumir o compromiso do coidado na medida en que este non ultrapase a súa capacidade e os desborde, momento en que se pensa noutros recursos, pero que até o momento son insuficientes e non cobren o obxectivo básico da atención sociosanitaria, manter a persoa maior no seu domicilio mediante fórmulas de apoio adecuadas. Por iso, é necesario establecer un salto na rutina de recursos actual e avanzar na configuración de novas alternativas que permitan aos coidadores familiares contribuír na manutención do sistema, constituíndo o proxecto que desenvolvemos, a Telexerontoloxía, un chanzo máis dentro da teleasistencia, pero claramente diferenciado e evolucionado, que nace co obxectivo principal de levar contidos ao domicilio, retardando a necesidade da institucionalización do paciente.

  • English

    Both the obvious population aging and the female’s employment situation are actually transforming the way and standards of care provided to our elders. Old people used to stay at home, but they are getting more and more institutionalised at present time due to the lack of time of their relatives and caregivers.

    It is widely known that families do their very best before asking for external caregiving resources. Unfortunately, this kind of extra help is not sufficient as from official sources. Moreover, the basic objective of a proper health and social primary attention, i.e. to keep the elders at home but appropriately supported, is not being achieved. Therefore, it is necessary to break the currrent routine of extra help and it is mandatory to progress beyond this stage and work out new ways of action, so that relatives/caregivers contribute to sustain the system. Our project Telegerontology is a step further in the tele-assistance field, but clearly differentiated. We aim at tackling different issues at the very elders’ place, so that the need to become institutionalised is delayed.