Ayuda
Ir al contenido

Dialnet


El Camino de Santiago en NO-DO: diálogo antropológico sobre el poder en el cine franquista

  • Autores: Beatriz Busto Miramontes
  • Localización: Rotur: revista de ocio y turismo, ISSN-e 2695-6357, ISSN 1888-6884, Vol. 16, Nº. 2, 2022 (Ejemplar dedicado a: Turismo, peregrinación y comunidades), págs. 36-55
  • Idioma: español
  • Títulos paralelos:
    • O Caminho de Santiago em NO-DO: Diálogo antropológico sobre o poder em Cinema franquista
    • Il Cammino di Santiago in NO-DO: Dialogo antropologico sul potere in Cinema franchista
    • The Way of St James in NO-DO: Anthropological dialogue on power in the cinema of the Franco era
    • O Camiño de Santiago no NO-DO: Diálogo antropolóxico sobre o poder no cine franquista
  • Enlaces
  • Resumen
    • español

      El objetivo de este artículo es servir de aproximación al material cinematográfico relativo a Santiago de Compostela y el camino de peregrinación (sea este bajo la categoría de «Camino de Santiago» o todavía no) que a partir de 1943 fue producido y proyectado por NO-DO; organismo cinematográfico de propaganda del franquismo. Se parte de la hipótesis de que el significado simbólico secularizado asociado al “Camino” en la actualidad, las prácticas y usos que hoy se asocian a él y el desarrollo promocional de la ruta por su interés patrimonial y cultural fueron narrativas presentadas en NO-DO a partir del temprano año de 1965, apuntando directamente a la figura de Manuel Fraga Iribarne como arquitecto del proyecto y marca “Camino de Santiago”. El organismo cinematográfico del régimen apunta a esta fecha como significativa en el estudio de los procesos de reinvención por resignificación simbólica pero también en el estudio de los usos, prácticas e impactos asociados a la ruta de peregrinación jacobea desde el franquismo hasta la actualidad en un proceso de arquitectura turística que cristalizó y despegó con claridad en el año 1993, primer Año Xacobeo.

    • português

      O objectivo deste artigo é servir de abordagem ao material cinematográfico relacionado com Santiago de Compostela e a rota de peregrinação (quer esta se insira ou não na categoria de "Caminho de Santiago") que a partir de 1943 foi produzido e projectado pela NO-DO, a organização cinematográfica de propaganda do regime de Franco. Partimos da hipótese de que o significado simbólico secularizado associado ao "Camino" hoje, as práticas e usos que hoje lhe estão associados e o desenvolvimento promocional da rota pelo seu património e interesse cultural foram narrativas apresentadas em NO-DO desde o início de 1965, apontando directamente para a figura de Manuel Fraga Iribarne como arquitecto do projecto e marca "Camino de Santiago". O organismo cinematográfico do regime aponta para esta data como significativa no estudo dos processos de reinvenção por resignificação simbólica, mas também no estudo dos usos, práticas e impactos associados à rota de peregrinação jacobeia desde o regime de Franco até aos nossos dias, num processo de arquitectura turística que se cristalizou e descolou claramente no ano de 1993; o primeiro Ano Xacobeu.

    • galego

      O obxectivo deste artigo é servir de aproximación ao material cinematográfico relacionado con Santiago de Compostela e a ruta de peregrinación (sexa na categoría de «Camiño de Santiago» ou aínda non) que a partir de 1943 foi producido e proxectado por NO - DO; organismo cinematográfica de propaganda do franquismo. Partindo da hipótese de que o significado simbólico secularizado asociado ao "Camiño" na actualidade, as prácticas e usos que hoxe se lle asocian e o desenvolvemento promocional da ruta polo seu interese patrimonial e cultural foron narrativas presentadas en NO-DO a partir do temperá ano de 1965, sinalando directamente a figura de Manuel Fraga Iribarne como artífice do proxecto e marca “Camiño de Santiago”. O organismo cinematográfica do réxime sinala esta data como significativa no estudo dos procesos de reinvención por resignificación simbólica pero tamén no estudo dos usos, prácticas e impactos asociados á ruta xacobea dende o franquismo ata a actualidade nun proceso de arquitectura turística que cristalizou e despegou claramente en 1993, primeiro Ano Xacobeo.

    • italiano

      L'obiettivo di questo articolo è quello di fornire un approccio al materiale cinematografico relativo a Santiago de Compostela e al percorso di pellegrinaggio (che rientri o meno nella categoria "Camino de Santiago") che a partire dal 1943 è stato prodotto e proiettato dal NO-DO, l'organizzazione cinematografica di propaganda del regime di Franco. Partiamo dall'ipotesi che il significato simbolico secolarizzato associato al "Camino" oggi, le pratiche e gli usi che oggi sono associati ad esso e lo sviluppo promozionale del percorso per il suo patrimonio e interesse culturale erano narrazioni presentate in NO-DO fin dall'inizio del 1965, puntando direttamente alla figura di Manuel Fraga Iribarne come architetto del progetto e del marchio "Camino de Santiago". L'organismo cinematografico del regime indica questa data come significativa per lo studio dei processi di reinvenzione attraverso la risignificazione simbolica, ma anche per lo studio degli usi, delle pratiche e degli impatti associati all'itinerario di pellegrinaggio giacobeo dal regime franchista a oggi, in un processo di architettura turistica che si è cristallizzato ed è decollato chiaramente nell'anno 1993, il primo Anno Xacobeo.

    • English

      NO-DO was the cinematographic organ of propaganda of the Franco regime. The aim of this article is to analyse NO-DO footage related to Santiago de Compostela and the Santiago pilgrimage route produced and screened by the state-controlled newsreel company from 1943 onwards. The study is based on the hypothesis that the secularised symbolic meaning, practices and uses associated with the pilgrimage today, together with the promotional narrative of its heritage and cultural interest, were already found in NO-DO as early as 1965, with Manuel Fraga Iribarne as chief architect of the project and the Camino de Santiago brand. In terms of the narrative promoted by NO-DO, 1965 marks a turning point in the reinvention of the regime by symbolic resignification and in the uses, practices and impacts associated with the Jacobean pilgrimage route from the Franco regime to the present. The process crystallised in 1993 with the celebration of the first ‘Jacobean Year’.


Fundación Dialnet

Dialnet Plus

  • Más información sobre Dialnet Plus

Opciones de compartir

Opciones de entorno