Francisco Javier Bobillo de la Peña
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 10 de xullo de 1946  Ourense, España |
| Morte | 6 de xaneiro de 2017 (70 anos) Lanzarote, España |
| Catedrático de universidade | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor |
  | |
Francisco Javier Ángel Bobillo de la Peña, nado en Ourense o 10 de xullo de 1946 e finado en Lanzarote o 6 de xaneiro de 2017, foi un catedrático, político e escritor galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Marchou estudar Enxeñería de Camiños na Universidade Politécnica de Madrid. Foi detido o 31 de outubro de 1968 e condenado polo Tribunal de Orde Pública o 13 de xuño de 1969 a 3 meses de arresto e 5.000 pesetas de multa por "desobediencia” e a 7 meses de prisión menor e 10.000 pesetas de multa por “propaganda ilegal”. Membro do Partido Socialista do Interior en Madrid que en 1974 se transformou no Partido Socialista Popular. Licenciouse en Ciencias Políticas na Universidade Complutense de Madrid, ampliou estudos na Universidade Columbia cunha bolsa Fulbright. Foi profesor e catedrático na Facultade de Ciencias Políticas da Universidade Complutense. Doutorouse en 1980 coa tese Nacionalismo e ideología en Vicente Risco dirixida por Enrique Tierno Galván. Foi profesor nas universidades de Stanford, Middlebury College e Hamilton College, director da editorial Tecnos e secretario xeral da Universidade Internacional Menéndez Pelayo. En outubro de 1993 foi nomeado Director Xeral do Libro e Bibliotecas do Ministerio de Cultura pola ministra Carmen Alborch. Foi comisario da exposición La Transición en tinta china. Finou en Lanzarote o 6 de xaneiro de 2017.[1]
Obras[editar | editar a fonte]
- Nacionalismo gallego. La ideología de Vicente Risco, 1981.
- La realidad como problema. Estudios sobre intelectuales y política, 1999.
- El sonajero de los pueblos, 2002.
- El BOE hace historia, 2008.
- Seguridad Pública, 2011.
