Ayuda
Ir al contenido

Dialnet


Resumen de Estudio de la actividad antibacteriana en un hospital terciario. Evolución durante el período 2000-2005

Armando Alberte Castiñeiras, Ángel San Miguel Hernández, M. J. Rodríguez Barbero, Cristina Alberte Pérez, Pilar Pérez Pascual

  • español

    El conocimiento de la resistencia antibiótica en una determinada a´rea sanitaria es fundamental para aplicar adecuadamente la Política de Antibióticos. Se entiende como «Política de Antibióticos» el uso de unas normas de aplicación y consumo de los agentes antimicrobianos, ası´como de enseñanza y control continuos, para conseguir el tratamiento antibiótico más eficaz, más racional y menos costoso posible.

    Hemos realizado un estudio sobre la susceptibilidad antimicrobiana durante el período comprendido entre los años 2000 y 2005 en el área Sanitaria Oeste de Valladolid, correspondiente al Hospital Universitario Río Hortega, que comprende una población de aproximadamente 235.0000 habitantes.

    Los microorganismos testados proceden de aislamientos de diferentes muestras de pacientes con procesos infecciosos, que se consideran los agentes causales. Se presentan aquellos aislados de forma más frecuente.

    Los antibióticos testados fueron los adecuados que muestran, tanto in vitro como in vivo, una actividad aceptable frente a cada especie aislada. Se han tenido en cuenta los criterios de: eficacia clínica, prevalencia de la resistencia, menor posibilidad de hacer resistencia, indicaciones de uso clínico y ser de primera elección o de alternativa en un tratamiento. Los resultados se expresaron en porcentajes de susceptibilidad o sensibilidad a los antibióticos considerados. En cuanto a los criterios de sensibilidad, se siguieron los difundidos por el National Committee on Clinical Laboratory Standards de Estados Unidos. La categoría sensible a un antibiótico dado implica que la infección originada por la bacteria aislada puede tratarse de forma adecuada con la posología habitual de dicho antibiótico. La categoría resistente implica que las bacterias aisladas no son inhibidas con la posología habitual de dicho antibiótico.

    Los antibióticos tipo estudiados siguieron las líneas generales. Los antibióticos siguientes representaban a los de su grupo: ampicilina (derivados y a amoxicilina), amoxicilina-a´cido clavula´nico (ampi/sulbactam), cefalotina (cefazolina, cefaclor, cefradina, cefalexina, etc.), cefoxitina (cefmetazol), cefotaxime (cefatriaxona). Imipenem, meropenem, gentamicina (netilmicina, tobramicina), ciprofloxacino (ofloxacino), ofloxacino (levofloxacino). En Enterococcus: Genta-sinergia (gentamicina, tobramicina, netilmicina y amicacina). Estrepto-sinergia (estreptomicina).

    Los resultados obtenidos en el estudio se han agruparon en actividades antibio´ticas diferentes:

    1. Actividad antibio´tica frente a grampositivos: a) actividad antibio´tica frente a Staphylococcus aureus; b) actividad antibio´tica frente a Staphylococcus epidermidis; c) actividad antibio´tica frente a Enteroccoccus faecalis; d) actividad antibio´tica frente a Enterococcus faecium, y e) actividad antibio´tica frente a Streptococcus agalactiae.

    2. Actividad antibio´tica frente a gramnegativos: a) actividad antibio´tica frente a Enterobacteriaceae; b) actividad antibio´tica frente a Escherichia coli; c) actividad antibio´tica frente a Klebsiella pneumoniae y Klebsiella oxitoca; d) actividad antibiótica frente a Enterobacter cloacae; e) actividad antibio´tica frente a Serratia marcescens; f) actividad antibiótica frente a Proteus mirabilis, y g) actividad antibiótica frente a Morganella morganii.

    3. Actividad antibiótica frente a bacilos gramnegativos no fermentadores: a) actividad antibiótica frente a Pseudomonas aeruginosa; b) actividad antibiótica frente a Acinetobacter baumannii, y c) actividad antibiótica frente a Stenotrophomonas maltophilia.

    4. Actividad antibio´tica frente a miscela´neos: a) actividad antibiótica frente a Branhamella catarrhalis, y b) actividad antibiótica frente a Haemophilia influenzae.

    Por tanto, aunque hay muchas bacterias resistentes a los antibióticos, hay ciertas cepas que causan frecuentemente infecciones y no pueden tratarse con antibioóticos normales, por lo que es necesario cambiar los regímenes terapéuticos habituales. Estas bacterias suelen ser particularmente virulentas y causan infecciones serias.

  • euskara

    Osasun-eremu jakin bateko erresistentzia antibiotikoa zenbaterainokoa den jakitea funtsekoa da antibiotiko-politika egokia bideratu ahal izateko. Antibiotiko-politika esapideak mikrobioen kontrako eragileak aplikatu eta kontsumitzeko arau jakin batzuk eta irakaskuntza eta kontrol iraunkorra erabiltzea esan nahi du, terapeutika antibiotiko eraginkorragoa, arrazionalagoa eta ahalik eta merkeena lortzeari begira.

    Rio Hortega Unibertsitate Erietxeari dagokion Valladolid Ekialdeko Osasun Eremuan suszeptibilitate antimikrobianoari buruzko ikerketa bat egin dugu, 2000 eta 2005 bitarteko aldia kontuan hartuta; guztira, 235.000 biztanle biltzen ditu eremu horrek.

    Testen bidez aztertutako mikroorganismoak prozesu infekziotsuak zituzten gaixoen laginetatik atera dira, agente kausalak kontuan hartuta. Sarrien isolatutakoak aurkeztu dira.

    Testen bidez aztertutako antibiotikoak egokiak izan ziren, isolatutako espezie bakoitzari aurre egiteko jarduera onargarria izan zuten in vitro nahiz in vivo. Honako irizpide hauek hartu dira kontuan: eraginkortasun klinikoa, erresistentziaren prebalentzia, erresistentzia gauzatzeko aukera gutxiago, erabilera klinikorako jarraibideak, eta tratamenduan lehenetsitakoa edo aukerakoa izatea. Emaitzak adierazteko, aztertutako antibiotikoekiko suszeptibilitatearen edo sentiberatasunaren ehunekoak eman dira.

    Sentiberatasun-irizpideei dagokienez, NCCLSk (AEB) zabaldutakoei jarraitu zaie. Antibiotiko jakin batekiko SENTIBERA kategoriak esan nahi du isolatutako bakterioak sorturiko infekzioa modu egokian tratatu daitekeela antibiotiko horren ohiko posologiarekin. ERRESISTENTEA kategoriak, berriz, esan nahi du isolatutako bakterioak inhibitzerik ez dagoela antibiotiko horren ohiko posologiarekin.

    Aztertutako antibiotikoetan, ikuspegi orokorra hartu da kontuan, eta antibiotiko hauek erabili dira beren taldekoen erakusgarri: Anpizilina (eratorriak eta a amoxizilina), Amoxi/klabua (anpi/ sulbaktama), Zefalotina (Zefazolina, zefaklorra, zefradina, zefalexina, etab.), Zefoxitina (zefmetazola), Zefotaximea (zefatriaxona). Imipenema, meropenema), Gentamizina (netilmizina, tobramizina), Ziprofloxazinoa (ofloxazinoa), Ofloxazinoa (lebofloxazinoa). Enterokokoetan: Genta-sinergia (gentamizina, tobramizina, netilmizina eta amikazina). Estrepto-sinergia (estreptomizina). Ikerketan lortutako emaitzak honako jarduera antibiotiko hauen arabera sailkatu dira:

    1. Grampositiboen kontrako jarduera antibiotikoa: a. S aureusen kontrako jarduera antibiotikoa.

    b. S epidermidisen kontrako jarduera antibiotikoa. c. Enteroccoccus faecalisen kontrako jarduera antibiotikoa. d. Enterococcus faeciumen kontrako jarduera antibiotikoa. e. S agalactiaeren kontrako jarduera antibiotikoa.

    2. Gramnegatiboen kontrako jarduera antibiotikoa. a. Enterobacteriaceaeren kontrako jarduera antibiotikoa. Escherichia coliren kontrako jarduera antibiotikoa. Klebsiella pneumoniae eta oxitoca espezieen kontrako jarduera antibiotikoa. Enterobacter cloacaeren kontrako jarduera antibiotikoa. Serratia marcescensiren kontrako jarduera antibiotikoa.

    Proteus mirabilisen kontrako jarduera antibiotikoa. Morganella morganiiren kontrako jarduera antibiotikoa.

    3. BGNNFren kontrako jarduera antibiotikoa (Bazilo Gramnegatibo Ez-hartzitzaileak). Pseudomonas aeruginosaren kontrako jarduera antibiotikoa. Acinetobacter baumanniiren kontrako jarduera antibiotikoa. Stenotrophomonas maltophiliaren kontrako jarduera antibiotikoa.

    4. Nahas-mahaseko bakterioen kontrako jarduera antibiotikoa. Branhamella catarrhalisen kontrako jarduera antibiotikoa. H influenzaeren kontrako jarduera antibiotikoa.

    Hortaz, antibiotikoei erresistentzia dieten bakterio asko dauden arren, badira andui batzuk infekzioak sortu ohi dituztenak eta ezin trata daitezkeenak antibiotiko arruntekin, eta, beraz, ohiko erregimen terapeutikoak aldatzea eskatzen dutenak. Bakterio horiek bereziki indartsuak izaten dira, eta infekzio handiak eragiten dituzte.

  • English

    Knowledge of the antibiotic resistance in a specific healthcare area is essential for suitable application of the antibiotic policy, which can be understood as the use of recommendations for the application and consumption of antimicrobial agents, as well as for education and continual surveillance to achieve the most effective, rational and least expensive antibiotic therapy possible.

    We performed a study of antimicrobial susceptibility between 2000 and 2005 in the Health Area of theWest of Valladolid (Spain) corresponding to the Rio Hortega University Hospital, with a catchment area of approximately 235,0000 inhabitants.

    The microorganisms tested were obtained from isolates of distinct samples from patients with infectious processes. The agents were considered causal. The most frequently isolated agents were described.

    The antibiotics tested were those that showed acceptable in vitro and in vivo activity against each isolated species. The criteria considered were clinical effectiveness, the prevalence of resistance, a low possibility of developing resistance, indications for clinical use and being the first treatment choice or alternative. The results were expressed in percentages of susceptibility or sensitivity to the antibiotics analyzed.

    The sensitivity criteria of the National Committee on Clinical Laboratory Standards (USA) were followed. The category of SENSITIVE to a given antibiotic implies that the infection caused by the isolated bacteriumcan suitably be treated with the routine dosage of this antibiotic. The RESISTANT category implies that isolated bacteria are not inhibited with the routine dosage of this antibiotic.

    The antibiotic types studied followed general lines and the following agents were taken as representative of their class: Ampicillin (ampicillin and amoxicillin derivatives), Amoxicillin/ clavulanic acid(ampicillin/sulbactam), Cefalotin (cefazolin, cefaclor, cephradine, cefalexin, etc), Cefoxitin (cefmetazole), Cefotaxime (ceftriaxone, imipenem, meropenem), Gentamicin (netilmicin, tobramycin), Ciprofloxacin (ofloxacin), Ofloxacin (levofloxacin). In Enterococci: Gentamicin synergy (gentamicin, tobramycin, netilmicin and amikacin). Streptomycin synergy (streptomycin).

    The results obtained in the study were grouped in different antibiotic activities:

    1. Antibiotic activity against Gram-positive bacteria: a. Antibiotic activity against to Staphylococcus aureus. b. Antibiotic activity against S epidermidis. c. Antibiotic activity against Enterococcus faecalis d. Antibiotic activity against E. faecium. e. Antibiotic activity against Streptococcus agalactiae.

    2. Antibiotic activity against Gram-negative bacteria. a. Antibiotic activity against Enterobacteriaceae. Antibiotic activity against Escherichia coli. Antibiotic activity against Klebsiella pneumoniae and K. oxytoca. Antibiotic activity against Enterobacter cloacae. Antibiotic activity against Serratia marcescens. Antibiotic activity against Proteus mirabilis. Antibiotic activity against Morganella morganii.

    3. Antibiotic activity against Non-fermenting Gram-negative bacilli (NFGNB). Antibiotic activity against Pseudomonas aeruginosa. Antibiotic activity against Acinetobacter baumannii. Antibiotic activity against Stenotrophomonas maltophilia.

    4. Antibiotic activity against miscellaneous microorganisms. a. Antibiotic activity against Branhamella catarrhalis. b. Antibiotic activity against Haemophilus influenzae.

    Therefore, although many antibiotic-resistant bacteria exist, there are some strains that frequently cause infections and cannot be treated with common antibiotics. Consequently routinely-used therapeutic regimens should be changed. These bacteria are usually particularly virulent and cause serious infections.


Fundación Dialnet

Dialnet Plus

  • Más información sobre Dialnet Plus